De komende week of weken zal ik een terugblik doen op het jaaroverzicht of beter het overzicht van de jaren met belichtingen van allerlei belangrijke gebeurtenissen en informatie! Dit artikel zal dan ook een aantal malen worden bijgewerkt! Even geduld dus…
Het is een beetje laat, maar allereerst de beste wensen en vrijheid aan allen, die dit mij natuurlijk ook toe wensen! Door een aantal zaken heeft deze website even “stil” gestaan en kan er nu pas een jaaroverzicht worden gegeven, hetgeen wel interessant is om een opsomming te geven van allerlei zaken, die nog niet of te weinig benoemd zijn!
Om te beginnen wil ik aangeven, dat dit nieuwe jaar zeer alarmerend is begonnen met onder meer het tot tweemaal toe stop zetten van de Chinese beurs, hetgeen mij nu wel de spreekwoordelijke kanarie in de kolenmijn lijkt, maar ook oplopende spanningen tussen Iran en de Arabische landen met name Saudi-Arabie. Ook in Europa is het helemaal mis met de invasie, vermomd als vluchtelingentsunami, blijkens de jaarwisselingen in Duitsland voor gigantische problemen al zorgt en mijn vermoeden is, dat dit pas het begin is! De heer Samsom sprak en blijkbaar heeft hij toch teveel Bilderberg taal en strategie bij zijn bezoek aan Kopenhagen overgenomen de woorden uit, dat er nog wel 200.000 per jaar aan zogenaamde vluchtelingen in Nederland bij konden en verder is de ramp eigenlijk wel compleet nu onze door fraude aan de macht gekomen regering ook nog even voorzitter van de Europese Unie is geworden in dit nieuwe rampenjaar!
https://nl.wikipedia.org/wiki/I_Shot_JFK
I Shot JFK
| I shot JFK | ||||
| Producent | Wim Dankbaar | |||
| Taal | Engels | |||
| Land |  Nederland |
|||
| Opnamelocatie | Verenigde Staten | |||
|
||||
I Shot JFK, ook wel I Shot JFK: The Shocking Truth, is een documentaire over de moord op president John F. Kennedy in 1963. De documentaire werd geregisseerd door Robert Kiviat en geproduceerd door de Nederlandse oud-zakenman en onderzoeksjournalist Wim Dankbaar.
Inhoud
Achtergrond
Dankbaar interviewde voor de documentaire James Files, die zichzelf een huurmoordenaar voor de maffia noemt. Het interview werd in de staatsgevangenis vastgelegd op 19 november 2003. De documentaire laat in chronologische volgorde zien hoe de moord op Kennedy volgens Files beraamd en gepleegd zou zijn. Er wordt ook duidelijk gemaakt wie er volgens Files achter de moord zouden zitten.
In mei 2006 besteedde Peter R. de Vries in een extra lange uitzending van Peter R. de Vries, misdaadverslaggever aandacht aan de theorieën, die Dankbaar in zijn documentaire opwerpt. Dankbaar werd in deze uitzending geïnterviewd en er waren delen van de documentaire te zien.[1]
De documentaire werd in 2006 uitgegeven op dvd en verscheen tevens in boekvorm.[2][3] Dankbaar maakte samen met Jim Marrs, op wiens boek de film JFK deels gebaseerd is, een website over zowel de moord en de documentaire.[4]
Inhoud
In I shot JFK wordt maffia-hitman James Files geïnterviewd. Files vertelt hoe de moord begaan zou zijn en wie hem gepland had. Volgens Files stond Nicoletti achter de president om hem vanuit een gebouw neer te schieten en hijzelf aan de voorzijde achter een houten hekje. Files verklaart in het interview dat Nicoletti twee schoten had gelost vanuit het Dal-Tex gebouw en dat hij het derde, frontale, schot zelf zou hebben afgevuurd. Aan dat schot zou de president zijn overleden. Volgens Files werd Kennedy vermoord, omdat diens broer hard optrad tegen de maffia. Files stelde dat, als Kennedy zou komen te overlijden, de minister van Justitie zijn heksenjacht op de georganiseerde misdaad zou staken.
Twijfels bij de geloofwaardigheid
Omdat Files zijn relaas op meerdere punten enige keren wijzigde, werd zijn verhaal erg bekritiseerd. Meerdere Kennedy-onderzoekers betwijfelen de echtheid van het verhaal. Vincent Bugliosi, die meende dat de president werd vermoord door alleen Lee Harvey Oswald, zette als eerste vraagtekens bij het verhaal in zijn boek Reclaiming History. Volgens John C. MacAdams zou Files zijn verhaal meerdere keren gewijzigd hebben en dat zou de geloofwaardigheid van het relaas aangetast hebben.[5] David Letterman tekende een aantal punten op uit het verhaal, die niet zouden kloppen.[6]
| De eerste aflevering van de GEMSTONE FILES (zie GRAMSCHAP 25) ging over de verbindingen tussen Onassis, de maffia, de Kennedy’s en de Amerikaanse politiek, over de CIA en over de geheime overname van het Howard Hughes Imperium door de maffia. |  Deze tweede aflevering begint in 1963 als de maffia besloten heeft dat John Kennedy, die zich niet aan afspraken met Onassis en andere maffiosi gehouden heeft en die ze verantwoordelijk achten voor het mislukken van de maffia/CIA invasie op Cuba (Bay of Pigs), geliquideerd moet worden. |
 1963: Aan de moord op Kennedy gaan twee andere moorden vooraf. Senator Estes Kefauver is van plan om in een toespraak in de Senaat de resultaten bekend te maken van het onderzoek van de speciale ‘Crime Commission’. Deze commissie was onder andere achter de oorspronkelijke overeenkomst uit 1932 tussen Onassis, Kennedy, Meyer en Lansky (zie GRAMSCHAP 25) gekomen. In plaats van zijn toespraak te houden sterft Kefauver in de Senaat aan een ‘hartaanval’ na het eten van een stuk vergiftigde appeltaart.Katherine Meyer, dochter van maffia-baas Eugene Meyer, heeft van haar vader diens media-imperium geërfd, waaronder de Washington Post. Haar man Phillip Graham is hoofdredacteur van deze krant geworden. Hij is ook een persoonlijke vriend van Kennedy en heeft die ondersteund in zijn verkiezingskampanje en later bij zijn verzet tegen de Onassis-maffia. Phillip Graham krijgt een kogel door zijn hoofd in zijn vrouws huis In Washington. De officiële doodsoorzaak is: zelfmoord. 1 november 1963: De moord op John Kennedy zou oorspronkelijk op deze dag plaatsvinden. In de ware maffia-stijl zou het gaan om een ‘totale opruiming’ : gelijktijdig met Kennedy zouden in Saigon de Zuidvietnamese machthebbers Diem en Nhu geliquideerd worden omdat ze niet loyaal genoeg achter de CIA/maffia-plannen stonden. Diem en Nhu worden inderdaad uit de weg geruimd. Maar Kennedy, die een tip had gekregen, zegt zijn bezoek aan een honkbalwedstrijd in Chicago op het laatste moment af. In Chicago wordt een van de leden van het moordenaarsteam door de politie opgepakt met een geweer in zijn bezit, maar hij wordt om onduidelijke redenen al snel weer op vrije voeten gesteld. De aanslag op Kennedy wordt uitgesteld tot de 22ste november. 22 november 1963: Dallas, Texas. Het moordenaarsteam is hetzelfde dat vijf maal tevergeefs heeft geprobeerd Fidel Castro te doden. Aan Frattiano en Roselli de maffia moord-experts wordt door Robert Maheu nog Eugene Brading toegevoegd, afkomstig uit de Smaldome-maffia van Denver. Maheu is zogenaamd de rechterhand van ‘Hughes’ maar voert in werkelijkheid de orders van Onassis uit. Brading, die net voorwaardelijk op vrije voeten is, krijgt van de autoriteiten zonder problemen een nieuw rijbewijs op naam van Jim Braden; zijn reclasseringsambtenaar geeft hem in november toestemming voor twee bezoeken aan Dallas in verband met ‘olie-zaken’; het tweede bezoek valt samen met de moord op Kennedy. Lee Harvey Oswald, een CIA-agent met zorgvuldig opgebouwde connecties met zowel ultra-rechts als met Castrosympatisanten, krijgt opdracht op 22 november gouverneur Conally dood te schieten, wat hij inderdaad probeert. Wat hij niet weet is dat hij moet dienen als de zondebok voor de moord op Kennedy.Een reconstructie: Alle vier de schutters beschikten over een ‘back-up man’ en een ‘timer’. De ‘back-up mannen’ moesten de kogelhulzen verzamelen na de schietpartij en de wapens laten verdwijnen. De ‘timers’ gaven het teken om te schieten. Hunt en McCord (CIA) waren als extra hulp aanwezig. Frattiano schoot vanaf de tweede verdieping van het Dal-Tex-gebouw tegenover het Texas School Depository-gebouw. Hij raakte Kennedy twee maal. In het Dal-TeX-gebouw is de politie van Dallas gevestigd. Frattiano en zijn ‘back-up man’ werden gearresteerd, afgevoerd in een politiewagen en weer vrijgelaten zonder dat zelfs maar hun namen genoteerd waren. |
| Roselli raakte Kennedy één maal van achter het hek bij de zgn Grassy Knoll. Hij verdween via een riool. Eugene Brading schoot vanuit een kleine pagode op de Dealey Plaza, tegenover de Grassy Knoll. Hij miste, omdat de schoten van de anderen op dat moment bijna gelijktijdig Kennedy raakten. Brading was zichtbaar op een foto terwijl hij een geweer onder zijn jas verborg. Hij droeg een leren hoed waarvan de band was gedecoreerd met opvallend grote X-en. De politie had die dag instructie iedereen door te laten met een hoedband met X-en erop omdat dat het herkenningsteken van de Secret Service was. Na het schieten gaf Brading zijn geweer aan zijn ‘back-up man’ en wandelde over de straat naar het Dal-Tex-gebouw, waar hij werd opgepakt. Nadat hij zijn rijbewijs op naam van Jim Braden had laten zien werd hij weer vrijgelaten. Oswald raakte Conally twee keer vanuit het Texas School Depository gebouw. Hij verliet het gebouw in de veronderstelling dat zijn ‘back-up man’ zijn geweer zou laten verdwijnen. Het geweer werd later ‘gevonden’ tussen een paar dozen. Direct na de aanslag raapten drie mannen die eruit zagen als zwervers hulzen op op Dealey Plaza. Eén van hen was Howard Hunt. Ze begaven zich daarna in de richting van een paar lege vrachtwagons die op de spoorlijn achter de Grassy KnoIl stonden. Twee agenten van de politie van Dallas kregen van een meerdere opdracht “de zwervers bij de vrachtwagon aan te houden”. De drie ‘zwervers’ werden opgebracht naar het Dal-Tex-gebouw en daar door de politie vastgehouden tot het moment dat het aanhoudingsbevel voor Oswald uitgegeven werd. Daarna werden ze zonder meer vrijgelaten. Alles bij elkaar werden er tien mensen opgepakt onmiddellijk na de aanslag. Ze werden allemaal weer vrijgelaten. Zij worden in het geheel niet genoemd in het Warren Rapport over de toedracht van de aanslag.Oswald: Politieman Tippit kreeg over de autoradio opdracht naar Oswalds huis te gaan en hem aan te houden. Tippit ontmoette Oswald echter op straat en werd neergeschoten. Hierbij waren minstens twee mannen betrokken. De verdwenen ‘getuige’ Domingo Benavides, die de radio van Tippits politieauto gebruikte om de schietpartij te melden, kan heel goed één van de twee schutters zijn geweest. Vreemd genoeg duikt er later in verband met de moord op Martin Luther King ook een Domingo Benavides op. Oswald ging vervolgens een bioscoop binnen. Een ‘schoenwinkelier’ vertelde aan de caissière van de bioscoop dat hij een verdacht persoon had zien binnensluipen zonder te betalen. Vijftien agenten van de politie en de FBI begaven zich na een telefoontje van de caissière onmiddellijk naar de bioscoop om de wanbetaler te arresteren. Het zal de bedoeling zijn geweest dat de politie ‘politiemoordenaar’ (van Tippit) Oswald zou neerschieten wegens verzet tegen de politie. Oswald had een pistool bij zich dat onklaar was gemaakt. Om de een of andere reden (te veel getuigen in de bioscoop?) ging dit niet door. Vandaar dat de kleine maffia-boef Jack Ruby twee dagen later dit karwei opknapte. De avond tevoren bezocht Ruby het Cabana Motel in Dallas, een maffia (Jimmy Hoffa) hotel waar o. a. Brading logeerde.De rest is bekend: De macht van Onassis over de CIA, de FBI en het Amerikaanse politieke systeem was zo groot dat de maffia zonder moeite alle lastige getuigen kon omkopen, afschrikken of laten verdwijnen. Over de cover-up en het onzin-rapport van de Warren Commissie zijn talloze boeken geschreven. Belangrijke rollen bij de cover-up worden gespeeld door: Gerald Ford (op aanbeveling van NIXON opgenomen in de Warren Commissie), CIA-advokaat Leon Jaworski die de Staat Texas vertegenwoordigde, CIA-chcf in Dallas McCone en zijn assistent Richard Helms en een hele lijst van andere autoriteiten.En verder: Johny Roselli ontving een deel van zijn beloning voor het neerschieten van Kennedy in 1967 in de vorm van 250. 000 $ ‘tipgeld’ voor het introduceren van de ‘Hughes-organisatie ( de Onassis maffia) in Las Vegas. Jimmy Frattiano kreeg zijn geld in 1964/65 via een aantal niet af te lossen ‘leningen’ van de San Francisco National Bank. De toestemming voor deze leningen kwam van Joe Alioto (burgemeester van San Francisco en president van de bank) en van een hoge ‘vakbond’-functionaris. In financierskringen wekten deze leningen nogal wat verbazing: er leek geen enkele reden waarom Frattiano zoveel krediet zou kunnen krijgen gezien het feit dat zijn enige bekende beroep was (naar zijn eigen zeggen) ‘executeur. Een vice-president van de bank legde later tegenover de California Crime Commission een verklaring over de hele zaak af, die zorgvuldig werd weggeborgen in een sindsdien onvindbaar dossier. |
| Frattiano duikt jaren later weer op bij een proces in San Francisco over de Sunol Golf Course zwendel, waarbij hij samen met East Coast maffioso Tony Romana en met actieve hulp van burgemeester Joe Alioto, San Francisco tussen de 100.000 en 500.000 dollar armer maakte. In de periode daarvoor had hij een deel van zijn $109.000 moordenaars-geld gebruikt om een vervoersmaatschappij op te zetten in Imperial Valley waar hij ook betrokken was bij bouwzwendel met overheidscontracten. Een lid van de California Crime Commission merkte naar aanleiding hiervan op: “De maffia doet nu al rechtstreeks zaken met de regering van de USA”. Brading werd twee maanden na zijn aanhouding en vrijlating in Dallas, door de FBI verhoord als onderdeel van het onderzoek door de Warren commissie. De FBI wist over Brading (die een bekend misdadiger was met veroordelingen tot twintig jaar terug) slechts te rapporteren dat hij “niets wist over de moord op Kennedy”. Brading duikt later op als lid van de La Costa Country Club, een maffia-‘rustoord’ in de buurt van San Clemente. Hij wordt ook één van de koeriers voor zwart geld uit de Las Vegas casino’s naar de Zwitserse banken van Onassis. Gerald Ford werd voor zijn prima cover-up werk in de Warren Commissie beloond met grotere politieke macht en uiteindelijk een presidentschap. Ford blijft zijn ‘goede werk’ voortzetten. Een maand na zijn benoeming verleent hij Nixon kwijtschelding ‘van alle misdaden die hij begaan zou kunnen hebben’. McCone, CIA-chef in Dallas, werd commissaris van de ITT. Richard Helms, zijn assistent in Dallas, werd CIA-direkteur. Leon Jaworski mocht meedoen aan de Watergate-cover-up toen zijn voorganger Cox als onderzoeker te ver dreigde te gaan. Jaworski speelde zijn rol van onafhankelijk onderzoeker perfect, waarbij hij er wel zorg voor droeg dat er niet meer naar buiten kwam dan onvermijdelijk was. Dr. Duke, die TWEE kogels uit Kennedy’s hoofd haalde verdween naar een hospitaal in Afghanistan. Jim Garrison, een officier van justitie uit New Orleans die probeerde Eugene Brading te vervolgen, maar daarbij een alias van Brading gebruikte (Eugene Bradley), zag de ene getuige na de andere verdwijnen of overlijden en werd tenslotte zelf uit zijn functie gezet op vage beschuldigingen van omkoperij en afpersing. Foto’s van o. a. Brading op de plaats van de moord werden door FBI-agenten in beslag genomen en verdwenen spoorloos. Minstens 18 belangrijke getuigen van de gebeurtenissen in Dallas kwamen binnen drie jaar na de moord op verdachte wijze om het leven. De officiële doodsoorzaken: 6 door kogelwonden, 3 door auto-ongelukken, 2 door zelfmoord, 2 door steek- en slagwonden, 3 door hartaanvallen.Onmiddellijk na Kennedy’s dood werd Lyndon Johnson door Onassis met behulp van dreigementen en beloningen onder controle gebracht. Veel hoge posten worden overgenomen door Onassis-mannen. Kennedy’s ‘Groep van 40’ wordt overgenomen door Rockefeller en zijn loopjongen Kissinger om plannen uit te werken voor een effectievere uitbuiting van Latijns-Amerika.1967: Onassis neemt het grote nieuwe gok-imperium LAS VEGAS over via de ‘Hughes-organisatie. L. Wayne Rector die in 1955 door Hughes gehuurd is als ‘double’, speelt voor ‘Hughes’ (zie ook GRAMSCHAP nr. 25) , terwijl Robert Maheu (de rechterhand van de zgn ‘Hughes’) de operatie leidt volgens orders van Onassis.1968: Robert Kennedy (die heel goed weet wie zijn broer vermoord heeft) stelt zich kandidaat voor het presidentschap. Met deze kandidatuur tekent hij zijn eigen doodvonnis.VOLGENDE MAAND: DE MOORD OP ROBERT KENNEDY, DE OMMEZWAAI VAN TED KENNEDY, DE CHAPPAQUIDICK-MOORD, HUGHES DOOD, CIA-HEROINESMOOKKEL, NIXON |
During the campaign for President Joe Kennedy had told De West Hooker that one of the long-term aims of the Kennedy dynasty would be the destruction of what Joe Kennedy referred to as “the Rothschild dominated Federal Reserve.” John F. Kennedy had already taken steps to get rid of the Federal Reserve, by printing 50 billion dollars in silver certificates, which were interest free. He planed to use this money to pay off the national debt and to free the American people from the control of the Illuminati Banksters. If the U.S Government would print its own money interest free like the Constitution says they should be doing, the national debt would be zero, and all taxes could be eliminated. The average American would have twice as much money to live on. If our government would print their own money interest free, like President Andrew Jackson, President Abraham Lincoln, and President John F. Kennedy, have done in the past, the national debt would no longer be an issue, and taxes would be gone, and the average American could have very little, if any, debt. History shows President Kennedy was assassinated within a few months of issuing silver backed interest free United States Notes.
I think it’s pretty obvious, with all the information that we have today, that the whole thing was a planed conspiracy, and the mechanism of it came out of the allegiance between the Banksters, the Military industrial complex, the CIA, the web of Cuban exiles and the Mafia. They already had an assassination apparatus set up for killing Castro, they just decided to switch their targets, and kill Kennedy instead.”
Upon his death, President Johnson immediately expanded the war in Vietnam and replaced the United States interest free Notes with worthless Federal Reserve Notes. And Two Million Six Hundred thousand American men ended up fighting during the 10 years that our troops were in Viet Nam, and 58,000 men died and three times that many were wounded. And the U.S Government spent 570 billion dollars on the War which put our country deeper in debt to the Banks. And more bombs were dropped on Viet Nam than all the bombs dropped during World War II, killing millions of innocent civilians in the process.
If President Kennedy had lived and continued printing United States silver certificates interest free, the trillions of dollars in taxes that we are now paying to the Federal Reserve Banksters every years, which is a crown corporation owned by the Bank of England, which is owned by the Bank of Rome, just to pay the interest on the money that our government has borrowed, would have remained in the hands of the American people.
General Eisenhower said in his speech: “Beware of the Military Industrial Complex.” When John F. Kennedy threatened to cancel their war with Cuba, and to get all of our soldiers out of Viet Nam by 1965, you can bet that he became their number one target. In a speech three weeks before he was murdered, John F. Kennedy asked the American people for their help! Because he knew that he could not beat this secrete society of Corporate demons on his own.
Kennedy had also told some of his close friends that Lyndon Johnson would not be on the ticket as his running mate in the 1964 presidential elections, and this would have destroyed Lyndon Johnson’s chances of ever becoming President. By promising to do all these things, Kennedy literally had signed his own “Death Warrant.”
George Bush Sr. at the time was the head of the CIA invasion of Cuba, and he sent three teams of assassins to Miami and from there they drove to Dallas. They had originally planned to kill Kennedy during his visit to Miami on the 18th of November, 4 days earlier, but the plan was discovered by the local FBI, and they decided to change the parade route at the last minute, which foiled their first attempt.
Peter R. in Demmink-complot
Door Micha Kat op 14 oktober, 2009 in Algemeen. Dit is de grootste journalistieke fraude uit de Nederlandse geschiedenis * ‘Misdaadjournalist’ werkt undercover voor de Staat en Joris Demmink * De dagen van het ‘monster De Vries’ lijken geteld * Hoeveel mensen heeft Peter R. reeds kapot gemaakt?
Peter R. de Vries, de bekende ‘misdaad-journalist’ en ’strijder tegen onrecht’, meermalen gelauwerd, ‘pedofielen-jager’, uitbater van ‘neuksletjes‘, heeft voor Joris Demmink ‘gespioneerd’ bij cruciale bronnen als advocate Adele van der Plas en GayKrant-hoofdredacteur Henk Krol. Onder het voorwendsel van oprechte journalistieke belangstelling voor de zaak-Demmink wilde hij in werkelijkheid informatie ‘ophalen’, naar het zich laat aanzien om deze vervolgens ‘af te leveren’ bij Harm Brouwer op het Parket-Generaal. Twee bronnen binnen het Ministerie hebben verklaard dat Peter R. op regelmatige basis en in uiterste discretie ‘overlegt’ met het College van PG’s. Dit maakt Peter R. mede verantwoordelijk voor (het doorgaan van) de wandaden van Demmink cs. inclusief het vermoorden van kinderen. In andere zaken kwam ook reeds een macabere en uiterst corrumperende ’samenwerking’ aan het licht tussen de ‘misdaadjournalist’ en het OM. Heeft Steven Brown dan toch gelijk? Hij noemt Peter R. al jaren een ‘mafia-journalist’ en een ‘politie-informant’. Hieronder een email-wisseling tussen Peter R. de Vries en onderzoeker Wim Dankbaar over de zaak-Demmink.
Serie 1. Hieruit blijkt ondermeer dat Peter R. bij advocate Van der Plas, nu precies een jaar geleden, informatie is gaan ‘ophalen’. Ook wendt hij hier voor dat hij serieus bezig zou zijn met de zaak-Demmink.
From: PRDV
To: Wim Dankbaar
Sent: Saturday, November 01, 2008 4:54 PM
Subject: Re: Tonino was een dwerg
Hoi Wim,
ik ben bezig met Demmink….
Groet,
Peter
—– Original Message —–
From: Wim Dankbaar
To: PRDV
Sent: Saturday, November 01, 2008 4:24 PM
Subject: Tonino was een dwerg
Mocht je trek hebben in een echte gladio-achtige doofpot affaire:
http://www.nwo-info.nl/2008/10/27/het-haagse-hof-zit-op-de-demminkdoofpot/
Klaas Langendoen weet er alles van. Hij deed onderzoek (onder meer in Turkije) in opdracht van Adele van der Plas. Hij heeft een heel sappig dossier (o.a. met aangiftes : “Piet (Demmink) was gek op neuken.”)
Kenneth Ehigiene mag nog in zijn handjes wrijven vergeleken met Baybasin.
Mvg
Wim
Serie 2. Naar aanleiding van het filmpje van JDTV waarin uw webmaster Demmink exposed als criminele pedofiel zegt Peter R. ondermeer dat er inzake de delicten van Demmink ‘niets vast staat’. Als het aan de ‘misdaadjournalist’ ligt, moet dat dus vooral zo blijven.
Joost Tonino (1966) was tot 12 oktober 2004 een Nederlands officier van justitie. Hij legde zijn werk neer nadat hij in opspraak was gekomen, na een uitzending van Peter R. de Vries. In deze uitzending werd onthuld dat Tonino zijn privé computer op straat had neergezet, vanwege een computervirus. Nadat een taxichauffeur deze had opgepikt en deze computer had ingeleverd bij Peter R. de Vries bleken hierop vertrouwelijke gegevens en kinderporno te staan. De Vries zei dat er “verregaande liefdesbrieven” te vinden waren, alsmede informatie over onderzoeken van Tonino. De computer moest eigenlijk met mokerslagen door het Openbaar Ministerie vernietigd worden.
Op 2 juni 2006 werd door het Gerechtshof in Den Haag besloten dat Tonino niet vervolgd hoeft te worden voor het bezit van kinderporno op zijn computer, nadat de stichting ChildRight probeerde te bewerkstelligen dat het Openbaar Ministerie Tonino alsnog zou vervolgen, ondanks de eerdere beslissing van justitie dat niet te doen. Volgens onderzoek had Tonino het materiaal gewoon gedownload vanaf “normale” sekswebsites, zonder hiervoor veel moeite te doen[1].
Voor deze affaire werkte Tonino bij het parket in Amsterdam, waar hij geruchtmakende fraudezaken voor zijn rekening nam. Als gevolg van de negatieve publiciteit rond zijn persoon verliet hij het OM te Amsterdam en vertrok hij naar het functioneel parket.
In mei 2008 werd bekend dat Tonino het OM had verlaten. Sinds 13 mei 2008 is hij ingeschreven als advocaat in Amsterdam.
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Joost_Tonino
The president was scheduled to deliver this speech the day he was assassinated, November 22, 1963.I am honored to have this invitation to address the annual meeting of the Dallas Citizens Council, joined by the members of the Dallas Assembly — and pleased to have this opportunity to salute the Graduate Research Center of the Southwest. It is fitting that these two symbols of Dallas progress are united in the sponsorship of this meeting. For they represent the best qualities, I am told, of leadership and learning in this city — and leadership and learning are indispensable to each other. The advancement of learning depends on community leadership for financial political support, and the products of that learning, in turn, are essential to the leadership’s hopes for continued progress and prosperity. It is not a coincidence that those communities possessing the best in research and graduate facilities — from MIT to Cal Tech — tend to attract new and growing industries. I congratulate those of you here in Dallas who have recognized these basic facts through the creation of the unique and forward-looking Graduate Research Center.
This link between leadership and learning is not only essential at the community level. It is even more indispensable in world affairs. Ignorance and misinformation can handicap the progress of a city or a company, but they can, if allowed to prevail in foreign policy, handicap this country’s security. In a world of complex and continuing problems, in a world full of frustrations and irritations, America’s leadership must be guided by the lights of learning and reason — or else those who confuse rhetoric with reality and the plausible with the possible will gain the popular ascendancy with their seemingly swift and simple solutions to every world problem.
There will always be dissident voices heard in the land, expressing opposition without alternative, finding fault but never favor, perceiving gloom on every side and seeking influence without responsibility. Those voices are inevitable.
But today other voices are heard in the land — voices preaching doctrines wholly unrelated to reality, wholly unsuited to the sixties, doctrines which apparently assume that words will suffice without weapons, that vituperation is as good as victory and that peace is a sign of weakness. At a time when the national debt is steadily being reduced in terms of its burden on our economy, they see that debt as the single greatest threat to our security. At a time when we are steadily reducing the number of Federal employees serving every thousand citizens, they fear those supposed hordes of civil servants far more than the actual hordes of opposing armies.
We cannot expect that everyone, to use the phrase of a decade ago, will “talk sense to the American people.” But we can hope that fewer people will listen to nonsense. And the notion that this Nation is headed for defeat through deficit, or that strength is but a matter of slogans, is nothing but just plain nonsense.
I want to discuss with your today the status of our security because this question clearly calls for the most responsible qualities of leader- ship and the most enlightened products of scholarship. for this Nation’s strength and security are not easily or cheaply obtained, nor are they quickly and simply explained. there are many kinds of strength and no one kind will suffice. Overwhelming nuclear strength cannot stop a guerrilla war. Formal pacts of alliance cannot stop internal subversion. Displays of material wealth cannot stop the disillusionment of diplomats subjected to discrimination.
Above all, words alone are not enough. The United States is a peaceful nation. And where our strength and determination are clear, our words need merely to convey conviction, not belligerence. If we are strong, our strength will speak for itself. If we are weak, words will be of no help.
I realize that this Nation often tends to identify turning-points in world affairs with the major addresses which preceded them. But it was not the Monroe Doctrine that kept all Europe away from this hemisphere — it was the strength of the British fleet and the width of the Atlantic Ocean. It was not General Marshall’s speech at Harvard which kept communism out of Western Europe — it was the strength and stability made possible by our military and economic assistance.
In this administration also it has been necessary at times to issue specific warnings — warnings that we could not stand by and watch the Communists conquer Laos by force, or intervene in the Congo, or swallow West Berlin, or maintain offensive missiles on Cuba. But while our goals were at least temporarily obtained in these and other instances, our successful defense of freedom was not due to the words we used, but to the strength we stood ready to use on behalf of the principles we stand ready to defend.
This strength is composed of many different elements, ranging from the most massive deterrents to the most subtle influences. And all types of strength are needed — no one kind could do the job alone. Let us take a moment, therefore, to review this Nation’s progress in each major area of strength.
First, as Secretary McNamara made clear in his address last Monday, the strategic nuclear power of the United States has been so greatly modernized and expanded in the last 1,000 days, by the rapid production and deployment of the most modern missile systems, that any and all potential aggressors are clearly confronted now with the impossibility of strategic victory — and the certainty of total destruction — if by reckless attack they should ever force upon us the necessity of a strategic reply.
In less than 3 years, we have increased by 50 percent the number of Polaris submarines scheduled to be in force by the next fiscal year, increased by more than 70 percent our total Polaris purchase program, increased by more than 75 percent our Minutemen purchase program, increased by 50 percent the portion of our strategic bombers on 15-minute alert forces. Our security is further enhanced by the steps we have taken regarding these weapons to improve the speed and certainty of their response, their readiness at all times to respond, their ability to survive an attack, and their ability to be carefully controlled and directed through secure command operations.
But the lessons of the last decade have taught us that freedom cannot be defended by strategic nuclear power alone. We have, therefore, in the last 3 years accelerated the development and deployment of tactical nuclear weapons, and increased by 60 percent the tactical nuclear forces deployed in Western Europe.
Nor can Europe or any other continent rely on nuclear forces alone, whether they are strategic or tactical. We have radically improved the readiness of our conventional forces — increased by 45 percent of the number of combat ready Army divisions, increased by 100 percent the procurement of modern Army weapons and equipment, increased by 100 percent our procurement of our ship construction, conversion, and modernization program, increased by 100 percent our procurement of tactical aircraft, increased by 30 percent the number of tactical air squadrons, and increased the strength of the Marines. As last month’s “Operation Big Lift” — which originated here in Texas — showed so clearly, this Nation is prepared as never before to move substantial numbers of men in surprisingly little time to advanced positions any- where in the world. We have increased by 175 percent the procurement of airlift aircraft, and we have already achieved a 75 percent increase in our existing strategic airlift capability. Finally, moving beyond the traditional roles of our military forces, we have achieved an increase of nearly 600 percent in our special forces — those forces that are prepared to work with our allies and friends against the guerrillas, saboteurs, insurgents and assassins who threaten freedom in a less direct but equally dangerous manner.
But American military might should not and need not stand alone against the ambitions of international communism. Our security and strength, in the last analysis, directly depend on the security and strength of others, and that is why our military and economic assistance plays such a key role in enabling those who live on the periphery of the Communist world to maintain their independence of choice. Our assistance to these nations can be painful, risky, and costly, as is true in Southeast Asia today. But we dare not weary of the task. For our assistance makes possible the stationing of 3.5 million allied troops along the Communist frontier at one-tenth the cost of maintaining a comparable number of American soldiers. A successful Communist breakthrough in these area, necessitating direct United States intervention, would cost us several times as much as our entire foreign aid program, and might cost us heavily in American lives as well.
About 70 percent of our military assistance goes to nine key countries located on or near the borders of the Communist-bloc — nine countries confronted directly or indirectly with the threat of Communistic aggression — Viet-Nam, Free China, Korea, India, Pakistan, Thailand, Greece, Turkey, and Iran. No one of these countries possesses on its own the resources to maintain the forces which our own Chiefs of Staff think needed in the common interest. Reducing our efforts to train, equip, and assist their armies can only encourage Communist penetration and require in time the increased overseas deployment of American combat forces. And reducing the economic help needed to bolster these nations that undertake to help defend freedom can have the same disastrous result. In short, the $50 billion we spend each year on our own defense could well be ineffective without the $4 billion required for military and economic assistance.
Our foreign aid program is not growing in size, it is, on the contrary, smaller now than in previous years. It has had its weaknesses, but we have undertaken to correct them. And the proper way of treating weaknesses is to replace them with strength, not to increase those weaknesses by emasculating essential programs. Dollar for dollar, in or out of government, there is no better form of investment in our national security than our much-abused foreign aid program. We cannot afford to lose it. We can afford to maintain it. we can surely afford, for example, to do as much for our 19 needy neighbors of Latin America as the Communist bloc is sending to the island of Cuba alone.
I have spoken of strength largely in terms of the deterrence and resistance of aggression and attack. But in today’s world, freedom can be lost without a shot being fired, by ballots as well as bullets. The success of our leadership is dependent upon respect for our mission in the world as well as our missiles — on a clearer recognition of the virtues of freedom as well as the evils of tyranny.
That is why our Information Agency has doubled the shortwave broadcasting powers of the Voice of America and increased the number of broadcasting hours by 30 percent, increased Spanish language broadcasting to Cuba and Latin America from 1 to 9 hours a day, increased seven-fold to more than 3.5 million copies the number of American books being translated and published for Latin American readers, and taken a host of other steps to carry our message of truth and freedom to all the far corners of the earth.
And that is also why we have regained the initiative in the exploration of outer space, making an annual effort greater than the combined total of all space activities undertaken during the fifties, launching more than 130 vehicles into earth orbit, putting into actual operation valuable weather and communications satellites, and making it clear to all that the United States of America has no intention of finishing second in space.
This effort is expensive — but it pays its own way, for freedom and for America. For there is no longer any fear in the free world that a Communist lead in space will become a permanent assertion of supremacy and the basis for military superiority. There is no longer any doubt about the strength and skill of American science, American industry, American education, and the American free enterprise system. In short, our nation space effort represents a great gain in, and a great resource of, our national strength — and both Texas and Texans are contributing greatly to this strength.
Finally, it should be clear by now that a nation can be no stronger abroad than she is at home. Only an America which practices what it preaches about equal rights and social justice will be respected by those whose choice affects our future. Only an America which has fully educated its citizens is fully capable of tackling the complex problems and perceiving the hidden dangers of the world in which we live. And only an America which is growing and prospering economically can sustain the worldwide defenses of freedom, while demonstrating to all concerned the opportunities of our system and society.
It is clear, therefore, that we are strengthening our security as well as our economy by our recent record increases in national income and output — by surging ahead of most of Western Europe in the rate of business expansion and the margin of corporate profits, by maintaining a more stable level of prices than almost any of our overseas competitors, and by cutting personal and corporate income taxes by some $11 billion, as I have proposed, to assure this Nation of the longest and strongest expansion in our peacetime economic history.
This Nation’s total output -which 3 years ago was at the $500 billion mark — will soon pass $600 billion, for a record rise of over $100 billion in 3 years. For the first time in history we have 70 million men and women at work. For the first time in history average factory earnings have exceeded $100 a week. For the first time in history corporation profits after taxes — which have risen 43 percent in less than 3 years — have an annual level of $27.4 billion.
My friends and fellow citizens: I cite these facts and figures to make it clear that America today is stronger than ever before. Our adversaries have not abandoned their ambitions, our dangers have not diminished, our vigilance cannot be relaxed. But now we have the military, the scientific, and the economic strength to do whatever must be done for the preservation and promotion of freedom.
The strength will never be used in pursuit of aggressive ambitions — it will always be used in pursuit of peace. It will never be used to promote provocations — it will always be used to promote the peaceful settlement of disputes.
We, in this country, in this generation, are — by destiny rather than by choice — the watchmen on the walls of world freedom. We ask, therefore, that we may be worthy of our power and responsibility, that we may exercise our strength with wisdom and restraint, and that we may achieve in our time and for all time the ancient vision of “peace on earth, good will toward men.” That must always be our goal, and the righteousness of our cause must always underlie our strength. For as was written long ago: “except the Lord keep the city, the watchmen waketh but in vain.”