Zwarte man versus blanke vrouw, elite versus volk, stad versus platteland. Martijn de Koning betoogt dat het spektakel rond de moord op Marianne Vaatstra in 1999 al de kenmerken vertoonde van het latere integratie- en islamdebat. ‘Een keel doorsnijden, dat is iets wat een Fries niet doet’, schrijft columnist Pim Fortuyn oktober 1999 in Elsevier. ‘In het dorp gingen onmiddellijk geruchten dat het een buitenlander moest betreffen, uit een andere cultuur, en ja, die woonden in het asielzoekerscentrum buiten het dorp. Een redelijke gedachte.’ Fortuyn heeft het over de moord op Marianne Vaatstra die in het voorjaar heeft plaatsgevonden. Aanleiding voor zijn stukje is dat een week eerder inwoners van Kollum een hoorzitting hebben verstoord over de verplaatsing van het asielzoekerscentrum naar een andere locatie in de buurt. Dat is in deze periode niet uniek. Door het hele land is er fel protest van comités, soms beïnvloed door radicaal-rechts, die zich verzetten tegen azc’s. Een geluid dat dan nog niet of nauwelijks wordt vertolkt door geaccepteerde politieke partijen. Inmiddels, dertien jaar later, lijkt het erop dat we de dader niet in het azc moesten zoeken, maar in het nabij gelegen Oudwoude. Dat is schrikken, of zoals een inwoonster van Zwaagwesteinde het verwoordt: ‘Toen iedereen hier dacht dat de dader uit het asielzoekerscentrum kwam, gaf dat tenminste nog enige rust. Je wilt niet dat het een vader van hier is.’ (Trouw, 20-11-12). Vaak wordt verwezen naar de aanslagen op 11 september 2001 als het moment dat de discussie over islam en integratie echt verhit raakte. Maar terugkijkend naar het spektakel rondom de zaak-Vaatstra, kunnen we vaststellen dat de eerste tekenen van het post-9/11-tijdperk al eerder zichtbaar zijn. Dat de keel van Marianne is doorgesneden, klopt niet, zo blijkt later, maar destijds was dit kennelijk een heel aansprekend aspect van de moord, want in talloze vroege krantenberichten komt het terug. De Telegraaf (7-5-99) haalt als een van de eerste landelijke kranten een dorpsinwoner aan die het vermoeden uitspreekt dat de manier waarop het slachtoffer is vermoord iets te maken heeft met het azc en zijn bewoners: ‘Dat lijkt me eerder thuis te horen in Oost-Europa.’ Het Parool (14-5-99) noemt daarna een dorpsinwoner bij naam die stelt: ‘Haar keel was van oor tot oor gesneden, zoiets doet een Hollander niet. Da’s meer iets voor het asielzoekerscentrum, dat ligt in hun cultuur. Nederlanders zouden misschien steken of wurgen.’ In de daaropvolgende berichtgeving blijft deze redenering terugkomen. En gaandeweg zien we dat een link wordt gelegd met het onbehagen over de multiculturele samenleving en met het idee dat zaken niet benoemd mogen worden. Het gaat ook al snel niet meer over Oost-Europeanen, maar bijvoorbeeld over een ‘islamitische dader’ (Elsevier, 24-6-00) en ‘een typisch Arabische rituele slachting. Hollanders wurgen liever’. (Dagblad van het Noorden, 30-10-00). Peter R. de Vries brengt een reconstructie met twee donkere mannen die een snijdende beweging maken, met hun vingers langs hun keel. ‘De keel doorsnijden’ wordt een zich herhalend patroon en is een voorbeeld van het idee dat er een directe relatie bestaat tussen cultuur en etnische identiteit enerzijds en criminaliteit anderzijds. Cultuurdenken Meer algemeen is het een voorbeeld van cultuurdenken; iets dat destijds en later niet beperkt blijft tot Zwaagwesteinde. In de jaren 90 worden van links tot rechts vraagtekens gezet bij de etnische diversiteit. ‘Mensen met een andere cultuur’ zouden de maatschappelijke samenhang bedreigen doordat culturele verschillen garant zouden staan voor conflicten. In dit cultuurdenken is iemand die in Marokko is geboren en naar Nederland verhuist, een Marokkaan die een Marokkaanse cultuur heeft. En verder niets. Wat hij of zij doet, vooral datgene dat als afwijkend wordt gezien, is gerelateerd aan of wordt zelfs veroorzaakt door die cultuur. Dat geldt ook voor zijn nakomelingen in Nederland. Dat Marokkanen geen homogene, duidelijk herkenbare eenheid vormen en dat andere identiteiten ook van belang zijn, dat wordt vergeten. Evenals het feit dat mensen geen gevangenen zijn van hun cultuur. Dat dit cultuurdenken in Nederland in de jaren negentig meer opgeld doet dan elders, blijkt wel uit het feit dat geen enkel ander land in Europa dan al zo veel onderzoek doet naar de relatie tussen etniciteit en criminaliteit; ook al blijkt keer op keer dat die zeer moeilijk hard te maken is. Maakte het voor Marianne Vaatstra verschil of zij vermoord en verkracht werd door een asielzoeker of een autochtone dorpsgenoot? Voor het publiek klaarblijkelijk wel, ook gezien het feit dat de haatgevoelens jegens asielzoekers destijds in schril contrast staan tot de gevoelens van mededogen die nu uitgaan naar het gezin van de mogelijke dader. Wanneer we het cultuurdenken in de zaak-Vaatstra ontleden, door te letten op het taalgebruik, zien we de tegenstellingen die in het latere integratie- en islamdebat een grote rol gaan spelen: zwarte/buitenlandse mannen versus blanke/autochtone vrouwen, elite versus volk én stad versus platteland. Dat de moord op Vaatstra snel met asielzoekers in verband wordt gebracht, sluit aan bij een traditioneel xenofoob angstbeeld: de vreemdeling met zijn ongetemde seksuele drift die ‘onze’ vrouwen bedreigt en die moet worden geweerd of beschaafd gemaakt. Het is een angstbeeld dat ook tekenend is voor de wijze waarop tegenwoordig Europa als morele gemeenschap wordt gedefinieerd. In het artikel ‘Sexual politics, torture, and secular time‘ (PDF) uit 2008 in het British Journal of Sociology, laat de Amerikaanse filosofe Judith Butler zien dat Europa wordt voorgesteld als het voorbeeld voor seksuele vrijheden en moderniteit die moeten worden beschermd tegen verschijnselen als genderongelijkheid, eergerelateerd geweld, huiselijk geweld en gedwongen huwelijken. Niet dat die fenomenen niet bestaan, maar ‘de cultuur’ van migranten wordt er ten onrechte mee gedefinieerd. Wanneer een immigrant maatschappelijk opklimt, is dat ineens niet meer zijn cultuur, dan is dat integratie. ‘Onze’ waarden en normen (in het geval van autochtonen wordt slechts zelden gesproken over cultuur) zijn beter dan ‘hun’ cultuur. Een concrete variant van deze tegenstelling zou in het post-9/11-tijdperk de film Submission worden, van Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh. Hiermee presenteerde Hirsi Ali zich als vrije en liberale (ex-moslim)vrouw, die onderdrukte moslimvrouwen wilde bevrijden van moslimmannen. De consequenties van deze manier van denken zijn echter veel groter dan uitingen als deze film. Zoals veel onderzoekers en commentatoren hebben laten zien, was een belangrijke legitimering voor de hele War on Terror het idee dat Arabische vrouwen bevrijd moesten worden van hun vrouwonvriendelijke culturen (PDF). Lakse elites Een tweede tegenstelling die in Nederland in het eerste decennium van deze eeuw dominant zou worden, speelt ook al in de controverse rond Marianne Vaatstra: de politieke elite (inclusief het Openbaar Ministerie) en beleidsmakers die ervan worden beschuldigd dat zij ‘de waarheid’ over Marianne Vaatstra verdoezelen om de multiculturele samenleving in stand te houden versus ‘het volk’ dat zijn paradijs verstoord ziet door vreemde culturen en die lakse elites. Deze oppositie zal later terugkomen in het populisme van Fortuyn, Verdonk en Wilders. Die stonden een beleid voor waarin, zo claimden zij, de wil van het volk prevaleert boven de belangen van de elite. In het gedachtengoed van Wilders, Fortuyn en Verdonk zijn, zij het op verschillende wijzen en in verschillende mate, cultuurdenken en populisme vermengd geraakt. Maar niet alleen bij hen. Vrijwel alle politieke partijen beschouwen vandaag de dag de cultuur van de migrant en de islam als problemen waarmee iets moet gebeuren. Een voorbeeld is de huidige PvdA-minister Lodewijk Asscher die in 2005 stelde: ‘We moeten liberale stromingen dus steunen, en streven naar een Hollandse islam.’ (de Volkskrant, 11-2-05). Het is moeilijk dit soort ideeën te weerleggen. Wie probeert er iets tegen in te brengen, bijvoorbeeld door te wijzen op de al bestaande liberale islam, gaat onbedoeld toch mee in het idee dat de islam een probleem is en bevestigt de tegenstelling nog eens. Verstoord paradijs Die tegenstellingen tussen de buitenlandse man en de autochtone vrouw en tussen het volk en de elite, werken in de zaak-Vaatstra nog sterker in combinatie met een derde: het platteland versus de stad. Zoals Peter Geschiere liet zien in zijn boek The Perils of Belonging (2009), berust autochtoniteit op een ideaal van zuiverheid en de zuivere Nederlander is degene die hier ‘het eerst’ was. Zwaagwesteinde wordt na de moord gepresenteerd als het paradijs waar iedereen elkaar nog kent, van echte Friezen, tot voor kort niet verstoord door allerlei zaken die de stad wel kent: criminaliteit, migratie, anonimiteit, enzovoorts. Dat was duidelijk onzin en is ook door dorpsinwoners en de politie in sommige stukken ontkracht. Niettemin, het beeld van het ‘verstoorde paradijs’ (Elsevier, 21-7-01 online 22-5-12) overheerste. Het aanwijzen van de asielzoekers als dader is vooral een teken dat we het fictieve ideaalbeeld van ons land hoog wilden houden, hier gesymboliseerd door het dorpje Zwaagwesteinde en de mooie, blanke, donkerblonde Marianne Vaatstra. De latere discussies over de islamisering van Nederland, sharia en bijvoorbeeld de gezichtssluier zijn een variant op het verstoorde paradijs: een land dat zijn eigenheid zou verliezen door te veel islam. Wanneer onderzoekers en commentatoren het hedendaagse islamdebat willen analyseren en verklaren, wordt vaak verwezen naar de aanslagen van 11 september 2001, de moord op Theo van Gogh en de rol van politici als Fortuyn en Wilders. Terecht, maar duidelijk moge zijn dat dat debat een intensivering is van geluiden en gevoelens van onbehagen die er al langer waren en die vervolgens slechts meer geaccepteerd zijn geraakt. De moord op Marianne Vaatstra dateert van 1999: voor Paul Scheffers’ multiculturele drama, voor de El Moumni-affaire (een imam die zich negatief uitliet over homoseksualiteit), voor 9/11, voor Fortuyn en voor de moord op Theo van Gogh. De drie tegenstellingen in de zaak-Vaatstra leenden zich uitstekend voor politieke exploitatie. De controverse is daarmee een van de vele spektakels die een bedrieglijke plausibiliteit en vanzelfsprekendheid verschaften aan het cultuurdenken. Zo was deze zaak een voorloper van de sociale verdeeldheid waarin we vandaag de dag nog steeds gevangen zitten. Dit stuk was eerder te lezen in de Volkskrant-bijlage Vonk, zaterdag 24 november 2012

De kranten en de asielzoekers ‘De politie heeft ( ) een sectie van 24 ME’ers achter de hand gehouden om bij ordeverstoringen bij het asielzoekerscentrum de Poelpleats in Kollum direct in te kunnen grijpen. De maatregel is genomen vanwege de geruchten dat de dader van de moord op Marianne Vaatstra onder de asielzoekers gezocht zou moeten worden.’ Leeuwarder Courant, 15 mei 1999 ‘In Zwaagwesteinde wordt met verbijstering gereageerd op de uitslag van de dna-test waarmee vaststaat dat de 26-jarige Irakees Marianne Vaatstra niet heeft vermoord. Velen in het dorp hadden gehoopt dat met de arrestatie van deze man de moord op het meisje opgelost zou zijn.’ Leeuwarder Courant, 15 oktober 1999 ‘De Kollumer asielzoekers hebben zich erbij neergelegd. Ze zoeken naar manieren om met de verdachtmakingen om te gaan. ( ) Alleen durven ze niet meer. Met een gebogen hoofd lopen de asielzoekers door de supermarkt en de winkelstraat. Om maar niemand aanstoot te geven.’ Leeuwarder Courant, 24 december 1999 ‘Direct na de dood van Marianne Vaatstra was duidelijk dat er wel degelijk concrete vermoedens waren in de richting van figuren uit het azc. Die figuren hadden zich verdacht gedragen. ( ) Daar komt bij dat steeds duidelijker wordt dat een flink deel van degenen die verblijven in azc’s geen echte asielzoekers zijn maar gelukszoekers.’ Leeuwarder Courant, opinieartikel van een eigen redacteur, 10 augustus 1999 ‘De politie heeft het onderzoek in de moord op Marianne Vaatstra uitgebreid naar het asielzoekerscentrum (azc) in Kollum. Volgens de politie gaat het om ‘uitbreiding van het buurtonderzoek.’ Nieuwsblad van het Noorden, 11 mei 1999

PS Als toetje, beluister de volgende zeer interessante radiodocumentaire van Joost Wilgenhof bij HollandDoc. Joost Wilgenhof schetst een beeld van een brute moord in het dorp Emmerschans, waarin het saamhorigheidsgevoel een groot goed lijkt en waar buitenstaanders met argusogen worden bekeken. Twee ingrijpende gebeurtenissen wakkeren het saamhorigheidsgevoel in Emmerschans aan. Eerst het fantastische eeuwfeest. En dan de gruwelijke moord op een bejaarde buurtbewoonster. DNA-onderzoek brengt een ongewenste uitkomst. Nieuws » Het Complot » VIDEO: “Moord op Pim Fortuyn was geniaal complot” VIDEO: “Moord op Pim Fortuyn was geniaal complot” VIDEO: “Moord op Pim Fortuyn was geniaal complot”  in: Het Complot  6 mei 2014 19:00  44 Reacties  23661 keer bekeken Het is 12 jaar geleden dat politicus Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum werd neergeschoten. Zoals ieder jaar op 6 mei herdenken sympathisanten de politicus door per bus langs de locaties te trekken die voor hem belangrijk zijn geweest. De herdenking dit jaar is anders dan andere jaren, want de moordenaar van Fortuyn loopt sinds kort weer vrij rond. “De sfeer is beladen, mensen zijn boos.” Was Volkert van der G. werkelijk degene die Pim Fortuyn doodschoot? Pas geleden sprak schrijver Tomas Ross zich in De Journalist kritisch uit omdat de moord ‘niet is onderzocht vanuit de theorie dat er niet één, maar twee schutters waren die kogels afvuurden op de politicus’. Genoeg feiten die duiden op een complot, zijn volgens Ross onvoldoende onderzocht. Samen met onder meer Theo van Gogh startte Ross na de moord op Fortuyn in 2002 een eigen onderzoek. Hij deed dat vooral vanwege het feit dat niemand in journalistiek Nederland zijn handen durfde te branden aan het idee dat de moord een complot zou kunnen zijn. De hoofdwond van Fortuyn zou volgens experts veel ernstiger moeten zijn als hij van 1,5 meter afstand is beschoten. Op meer dan 10 meter afstand van Fortuyn is daarnaast een kogelhuls gevonden die niet paste bij het pistool dat Volkert van der G. gebruikte. Bovendien zou een zinsnede uit het autopsierapport zijn verdwenen. De patholoog schrijft dat één van de kogels niet van achteren, maar via de voorkant het hoofd binnenkwam. Ross wijst ook op getuigenissen van radiopresentator Ruud de Wild en Albert de Booy dat Fortuyn al door zijn knieën zakte voordat Van der G. zijn eerste schot had gelost. Ondanks een drukke avondspits in Hilversum waren de politie en hulpdiensten al binnen enkele minuten na de moord aanwezig op de plek van de aanslag én bij de arrestatie van Van der G. bij het benzinestation. Hij zou volgens Ross weleens de perfecte zondebok kunnen zijn geweest. Eerder schreef voormalig topballerina en actrice Ine Veen in haar boek Moord namens de ‘Kroon’? al dat Fortuyn niet door één schutter was vermoord. Van der G. heeft Fortuyn drie kogels in het lijf geschoten, twee in de rug en één in het linkerdeel van de hals, maar daar is Pim niet aan gestorven. Op dat moment was hij al dood, aldus Veen. Fortuyn zou zijn neergeschoten door een Libanese huurmoordenaar die betrokken was bij een complot van bepaalde kringen in Nederland die bang waren voor een verkiezingsoverwinning van de politicus. “Er is een man geweest die op het elektriciteitshuis heeft gelegen bij het NOS-gebouw, met een perfect uitzicht op de uitgang. Deze persoon heeft gewacht tot Pim naar buiten kwam en heeft hem toen twee kogels precies in het hoofd geschoten,” zei Veen. De AIVD zou het feit dat er twee soorten munitie werden gebruikt, volgens Veen in de doofpot hebben gestopt. Ze beroept zich op een 148 pagina’s tellend geheim rapport. In maart 2002 was de onrust en angst in bepaalde Haagse kringen groot. De nieuwe Lijst Pim Fortuyn schoot dat jaar als een komeet omhoog in de peilingen. Het had er alle schijn van dat de LPF twee maanden later als grootste uit de bus zou komen en als eerste een regering zou mogen formeren. Een man die er openlijk voor uitkomt Beatrix een ordinaire vrouw te vinden, die uit Europa wil, die de landmacht en de luchtmacht wil ontbinden en het miljoenenproject van de Joint Strike Fighter afwijst. Ondenkbaar natuurlijk, aldus Ross. Terwijl politici als Wim Kok en Hans Dijkstal met de handen in het haar zitten, komt de AIVD met een wel erg rücksichtloze oplossing waarvan de ontknoping nog geen twee weken voor de algemene verkiezingen plaatsvindt, op maandag 6 mei om 18.00 uur op het Mediapark in Hilversum. Heel even dreigt in nachtelijk Den Haag een ongekende oproer, maar niet veel later wordt er achter de gevels van het Binnenhof en Noordeinde opgelucht ademgehaald.

In onderstaande video bespreken presentator Fred Zuiderwijk en Tomas Ross het complot rond de moord op Pim Fortuyn:

http://www.youtube.com/watch?v=c6bBa8ctX9I

Tomas Ross over de moord Els Borst en de Demmink Doofpot:

http://www.youtube.com/watch?v=EqGNzQOndkw

Tomas Ross over “Prins Bernhard, Schavuit van Oranje”:

http://www.youtube.com/watch?v=3uArtYV-Ucg

Tomas Ross over “Beatrix, Oranje onder Vuur”:

http://www.youtube.com/watch?v=rdGcWIXibUI

Trailer: “Beatrix, Oranje onder Vuur”:

http://www.youtube.com/watch?v=EYUNe0Y3Uo4

Tomas Ross over de Bombardementen op de Bezuidenhout Den Haag en de stad Nijmegen tijdens de Tweede Wereldoorlog:

http://www.youtube.com/watch?v=dES_iktnB2A

Dit is de Dag Reportage Nuclear Security Summit in Den Haag:

http://www.npo.nl/dit-is-de-dag-reportage/25-03-2014/EO_101211381

Erwin Lensink op 25 april 2015 bij de nachtelijke Grebbeberg:

http://www.youtube.com/watch?v=QR82mwmp0TA

Erwin Lensink op 6 mei 2015 bij Ereveld de Grebbeberg:

http://www.youtube.com/watch?v=Hu1HSfvpDrM

Achtervolging door politie Winterswijk van 180 kilometer tot in Amsterdam op 4 mei 2015 om circa 18.00 uur op weg om te protesteren in het Oranje met Republikeinse vlag op De Dam in Amsterdam om 20.00 uur:

http://www.youtube.com/watch?v=DH2GGq2cGwM

Tweede schutter volgens BNN bij Pim Fortuyn (aflevering):

http://www.youtube.com/watch?v=fk4duwh-wNQ

Bewijs voorbereiding protest 4 mei 2015 en procedure Europese Hof in Straatsburg:

http://www.youtube.com/watch?v=xQWInXQRTdc

WeAreChangeRotterdam op weg naar de Bilderberg Conferentie in Oostenrijk:

http://www.youtube.com/watch?v=MRuwSkP5sFg

DNA van de Gekroonde Familie en DNA van mijn familie, Jasper Steringa, meer dan 8000 Friezen en meer dan 100.000 Nederlanders:

http://www.youtube.com/watch?v=oJj_q5vC7r8

Erwin Lensink bij de Provinciale Staten van Zuid-Holland met betrekking tot de Demmink moordzaak Manuel Schadwald aan alle politieke partijen:

http://www.youtube.com/watch?v=CESmE9pMK8o

Erwin Lensink bij de European Republican Movement in Amsterdam en het Nieuw Republikeins Genootschap / Pro Republica:

http://www.youtube.com/watch?v=paAWq7JkCss

De leugens van het OM in de Vaatstra zaak (13) Geplaatst op 6 april 2012 door tebizarvoorwoorden Geachte mevrouw Bronsvoort, Wederom een open brief, waarin ik dingen ga zeggen die u als (hoge) ambtenaar in functie met goed fatsoen niet zou willen, moeten of mogen accepteren. Toch gaat u dit wel doen, eenvoudig omdat alles wat ik zeg de bewijsbare waarheid zal zijn. Mocht dit niet zo zijn, dan is mijn brief beledigend, smadelijk, lasterlijk, alles wat u in deze context maar kunt bedenken als straf- en vervolgbaar handelen jegens een hoofdofficier van justitie.  Ik zal iedereen die het lezen wil, laten zien welk een walgelijk crimineel mens u bent. Ik zal aantonen dat alles wat ik zeg,  voor een rechter met bewijzen te staven is. Bewijzen die u nu juist onder de pet houdt.  Bewijzen die koste wat kost niet in een openbare zitting de revue mogen passeren. Juist in het feit dat u niets zult ondernemen, ligt de waarheid van mijn schrijven reeds besloten. Evenals de defacto erkenning daarvan. Gisteren nam ik kennis van de farce, de hoax, het toneelstuk dat u hier opvoert: U kunt dit verhaal wel trachten te verkopen aan Nederland, en bij het overgrote deel gaat het er vast ook in als zoete koek, maar iemand met meer dan basale kennis van zaken, zoals ik, kijkt er dwars door heen. Omdat ik als kijker van dit interview getuige ben van een weerzinwekkend ambtsmisdrijf, zal ik het dan ook niet als de rest van de goegemeente onweersproken laten. “Waar recht tot onrecht wordt, wordt verzet tot plicht.” Ik stel dat u hier kei- en keihard staat te liegen, het volk bedriegt en op een stuitende manier misbruik maakt van uw autoriteit, alsmede van het vertrouwen en de integriteit  die uw functie dient uit te stralen. Ik zal dit ook beargumenteren en aantonen. Ten eerste weet u dat de Ali Hussein Hassan die in 1999 de zogenaamd “spoorloos verdwenen” hoofdverdachte was, niet de even later gearresteerde Ali Hussein Hassan was. U weet dus ook dat het rapport van het het OM “Onderzoek Ali H.” dat met name is opgesteld als tegenwicht voor onze bevindingen, door EenVandaag in een drieluik gepresenteerd, één grote leugen is. Waarom is het nu zo belangrijk om vast te stellen dat u dit weet? Omdat als u het weet,  u ook weet dat de werkelijke hoofdverdachte Ali Hassan nooit is uitgesloten als dader. Omdat als u het weet, u de schaamteloze leugen van het OM in stand houdt en aldus doelbewust de rechtsgang belemmert. Omdat als u het weet, het breed aangekondigde nieuwe familiair DNA onderzoek één grote farce is om het publiek zand in de ogen te strooien en goede wil te veinzen. Omdat u extra hypocriet bent door de zaak als “vreselijk” te bestempelen, “moet worden opgelost”, “heeft de samenleving geschokt”, “heel vervelend voor de nabestaanden”, “we zijn zo blij met deze kans”, bla bla bla bla bla. Terwijl u precies weet hoe het zit, wie de daders waren en waar ze te vinden zijn. U weet het allemaal, u weet zelfs wat er met de werkelijke hoofdverdachte is gebeurd en waar hij zich bevindt. Als u het niet al veel langer wist, dan weet u het in elk geval van mij. Want ik heb u hiervan uitgebreid op de hoogte gebracht en u zelfs de gedetailleerde getuigenissen gegeven van de bewaker die Ali Hassan nog in hetzelfde weekend van de moord in een cel van het Grenshospitium Amsterdam moest stoppen, de nacht voordat hij de volgende dag op een vlucht naar Noorwegen werd gezet. Het simpele feit dat u hier als eindverantwoordelijke voor dit moordonderzoek niets mee doet, spreekt boekdelen over uw werkelijke intenties. Dankuwel, mijnheer Dankbaar, voor deze uitstekende tip! We gaan er meteen mee aan de slag en laten uw weten of hij bruikbaar was. Of nee, ik laat u bellen door iemand van onze recherche! In your dreams! U kent ook het verhaal van Gerrit Veldman, waarover ik u reeds eerder schreef: In de zomer van 1999 zit een man in de cel naast Gerrit Veldman in een Noorse gevangenis, een man waarvan het volgende bekend is: – Hij is een Irakees. – Hij is een asielzoeker. – Hij zit vast wegens het bedreigen van een vrouw met een mes. – Hij voldoet aan het signalement van Justitie, tot en met “klein, gedrongen postuur” – Hij heeft in Nederland gewoond als asielzoeker. – Blijkens zijn adressenboekje in de omgeving van Kollum. – Hij heet Ali (zoals ook Henk Mous en de Telegraaf bevestigen). – Hij wordt herkend van de opsporingsfoto van Justitie, zowel door Veldman als Rode-Kruis-medewerker Holleboom. – Hij is blijkens zijn papieren rond 5 mei 1999 naar Noorwegen gekomen. – Hij wordt schuchter en ontwijkend wanneer hij beseft dat Veldman en Holleboom Nederlanders zijn en lastige vragen beginnen te stellen. Je hoeft geen Einstein of hoofdofficier te zijn om te concluderen dat dit de zogenaamd “gezochte” hoofdverdachte Ali Hassan was.  De bewijzen zijn in Amsterdam op te halen én in Noorwegen. Maar jullie doen niks! Er ging zelfs niet eens iemand naar Noorwegen om de verdachte of Gerrit Veldman op te zoeken. Vraagt u eens aan een statisticus hoe groot de kans is op twee verschillende kleine, pafferige, asielzoekende, Irakase Ali’s die elkaars evenbeeld zijn en allebei gewoond hebben in Kollum waar iedereen elkaar kent. En legt u Nederland dan nog eens uit  waarom niemand van het OM de Ali in Noorwegen wilde zien en spreken. Tevens weet u dat ik bepaalde beweringen uit het OM rapport aan de waarheid heb getoetst en als klinkklare leugens heb bewezen. Zo is de gevangenis in Noorwegen of de directeur van het Noorse asielzoekerscentrum nooit benaderd door Nederlandse of Noorse autoriteiten om vast te stellen of het hier  om de “gezochte” hoofdverdachte ging, terwijl dit wel uitdrukkelijk in het rapport wordt gesteld (lees: gelogen). Zo weet u ook dat er in het rapport slechts één anonieme getuige wordt opgevoerd die zich dan vergist zou hebben in het herkennen van Ali Hassan van de opsporingsfoto, terwijl u dondersgoed weet, maar verzwijgt, dat uw eigen cold case team talloze niet-anonieme getuigen heeft gehoord, zoals vier AZC bewakers, die zowel Feik als Ali zeer goed kenden, en zelfs met ze voetbalden. Stuk voor stuk getuigen die met klem bevestigen dat de  in Turkije gearresteerde Ali  Hassan NIET de Ali Hassan is die zij kenden van het AZC. De kleine Ali Hassan die de onafscheidelijke vriend was van Feik Mustafa. Met andere woorden, u weet als geen ander dat het OM hierover liegt. Het feit dat het OM rapport dit allemaal verzwijgt, en u ook, spreekt wederom boekdelen. Het rapport is niets anders dan een fraai sprookje, geschreven door een kundige copywriter, misbruik makend van het achterhaalde beeld dat aan het woord van het Openbaar Ministerie niet getwijfeld mag worden. Het stiekem wegsluizen van deze beestachtige verkrachter en moordenaar, is natuurlijk gewoon een misdaad die  u mede onder de pet houdt, ondertussen de samenleving voorliegend. U voldoet dus feitelijk aan alle definities van  een “lid van een criminele organisatie”. Sterker nog, u bent voor deze zaak het boegbeeld, de spreekbuis van die criminele organisatie. Wat het nog erger maakt is dat die organisatie juist criminaliteit en onrecht behoort te bestrijden! In feite bent u een gevaar voor de samenleving, door niet de waarheid te vertellen, deze moordenaars Feik en Ali op vrije voeten te houden en het volk te bedriegen. U verraadt het mandaat dat u heeft gekregen op onnavolgbare wijze.  Bovendien bent u ook een nodeloze kostenpost voor de samenleving want het nieuwe DNA onderzoek gaat ongetwijfeld veel mankracht  en geld voor de belastingbetaler kosten. Terwijl u weet dat het een verkwistende farce is die niets oplevert. Het zou de samenleving een dienst bewijzen als u per direct uit uw functie ontheven  wordt. Beste Ali, Ik kan je vertellen waarom ons OM de schuld in je schoenen heeft geschoven en je twee weken in de Turkse kerker heeft gestopt. U kunt het allemaal wel “respectloos” of fatsoensnormenoverschrijdend” vinden, wat ik stel, maar heeft u dan nog recht op respect? Want dit is wel gewoon de waarheid en die is nooit respectloos of fatsoensoverschrijdend. Die behoeft geen zout en peper om op smaak te brengen. Een waarheid die u als geen ander kent. Want waarom zou u anders weigeren om bijvoorbeeld Feik Mustafa, Stephanie van Reemst, Isabella Wagenaar, Jano Hassan, Nienke Hoekstra, Aranca Farkas, Louis Uijl, Netty Groeneveld, de AZC bewakers en een hele zwik andere getuigen die ik u kan geven, te vragen of de in Turkije aangehouden man de juiste verdachte was? Of ze hem kennen? En hun antwoorden wereldkundig te maken? Of waarom rept het OM er met geen woord over of deze aangehouden Ali is gevraagd of hij de vriend van Feik Mustafa was? Of hij op het AZC een baardje had? Of hoe hij daar met zijn hartprobleem aan fitness en volleybal kon doen? Want ook dat weet u van de bewakers die door uw agenten Adema en Vos gehoord zijn. En waarom wisten die bewakers niet dat Ali een hartprobleem had en hier zelfs een operatie zou ondergaan? Uit een proces verbaal  dat het OM het publiek onthoudt: Ik herinner mij nog goed dat Feik nooit een wedstrijd miste, behalve op zaterdag, 1 mei 1999. Ik begreep wel dat Feik weg moest uit Kollum, want het AZC ‘stond in brand’. Ik heb gezien dat Feik uitgeleide werd gedaan door Netty Groeneveld, de directeur van het AZC en haar plaatsvervanger. In een krantenartikel loochende zij dit later. Dit stoorde mij omdat ik het zelf had gezien. Vraag: Kende u Ali Hussein Hassan? Antwoord: Ja, want ook hij sportte veel. Onder meer voetbal en volleybal. Daarnaast bezocht hij veelvuldig de fitness-room. Opvallend trouwens dat in het verbaal niet de hamvraag werd vastgelegd: Hebben wij in Turkije de man gearresteerd die u kende als Ali Hussein Hassan, als de vriend van Feik? Of wat dacht u van deze weggelaten vraag: Op welke datum was het dat u getuige was dat Feik uitgeleide werd gedaan  door directeur Netty Groeneveld en haar plaatsvervanger Louis Uijl? Zoals u weet,  is het antwoord maandag 3 mei 1999, twee dagen na de moord op Marianne. En daarom weet u ook dat het Feik’s vriend Ali was die Marianne verkrachtte en zijn sperma achterliet, en het Feik zelf was die haar op geheel Koerdische wijze de keel doorsneed. Nu begrijpen we ook waarom u als vertegenwoordiger van het OM nooit openbaar heeft gemaakt dat ook Louis Uijl deze datum aan uw rechercheurs heeft bevestigd. Minstens een dozijn getuigen die Ali Hassan en Feik Mustafa kenden, bezweren dat de aangehouden man 100% zeker niet de gezochte Ali Hassan is, ook aan uw onderzoeksteam, maar het OM verzwijgt dit allemaal en verkoopt het publiek dat het hem wel is. Waarom is het nu zo belangrijk om vast te stellen dat dit een leugen is? Omdat met het bewijs van deze leugen de hele doofpot met gierend geraas in elkaar dondert! Omdat met het bewijs van deze leugen het een feit is dat het OM de juiste verdachte heeft “laten lopen”, zoals het OM het uitdrukt. Dat het nog wat meer is dan “laten lopen”, dat komt vanzelf aan de orde met de vraag: Waar is de juiste Ali Hassan  dan gebleven en wie heeft hem geholpen te ontsnappen? De leugens zijn te schunnig voor woorden en alleen te verkopen aan iemand die niet beter weet. En onwetend gehouden wordt. Daarom spijker ik de kennis van de lezers even bij, zodat iedereen kan zien hoe u de boel bij elkaar liegt.  Ook zonder de door u stil gehouden getuigen kan een kind reeds zien dat het hier om twee verschillende mannen gaat. Men hoeft slechts de neuzen te vergelijken. Ali 1 Ali 2 Men hoeft slechts te weten dat de gearresteerde Ali een boomlange vent is van een minstens 1, 90 meter en de werkelijke Ali een kleine gezette gnoom met een vlasbaard van nog geen 1,65 meter. Hoofdverdachte Ali Hassan was klein en dik, de verkeerde Ali Hassan torent boven iedereen uit. En dan heeft het OM het lef om te schrijven: Hoe Ali klein en dik werd. De honden lusten er geen brood van, maar het OM voert het gewoon aan het publiek. Natuurlijk wel met weglating van het feit dat in het oorspronkelijke aanhoudingsbevel uit 1999 sprake was van “een klein, gedrongen postuur”. Zie onderstaand bericht halverwege tweede kolom. Je bent zogenaamd ijverig op zoek naar deze “voortvluchtige” Irakees (en zelfs een “tweede Irakees als getuige”)  en dan blijkt er in Noorwegen een Irakese vent te zitten die aan alle eisen van het signalement voldoet, bovendien een asielzoeker die in Kollum heeft gewoond, maar voor de juiste Ali Hassan  wil het OM niemand spreken of zien, nog het minst de Irakees zelf,  en voor een verkeerde Ali Hassan rukt even later een heel team uit naar Istanbul, een batterij rechercheurs en een officier van Justitie? Gelooft u het zelf? Beste meelezers, let ook even op wat Brouwer’s opvolger Severein in dit bericht beweert als zijn plaatsvervangende HOvJ  onder het kopje Protocol in de eerste kolom: “De recherche had geen enkele aanleiding om direct naar het AZC te gaan .”  Hierover later meer. Dit “onderzoeksgedrag” is uiteraard verklaarbaar als men weet dat de top van het OM allang wist dat de juiste Ali Hassan in Noorwegen zat. Omdat ze hem daar zelf stiekem naar toe hebben gebracht! Maar hoe moet je dan deze Ali Hassan voor het publiek uitsluiten als sperma-donor en moordenaar van Marianne? Je bent immers nog steeds naar hem “op zoek” en het publiek schreeuwt erom hem te vinden.  Ach, voor de criminele top van Justitie (lees: pedofiele COA baas Joris Demmink en uw HOvJ voorganger Harm Brouwer)  was het een koud kunstje:  We pakken gewoon een naamgenoot en dan zeggen we: Kijk eens mensen! We hebben hem gevonden. Maar ach, wat jammer nou! Het blijkt hem niet te zijn. Zijn DNA komt niet overeen. Er zijn natuurlijk ook binnen het OM genoeg mensen die de truc wel snappen maar weer te laf zijn om het aan de grote klok te hangen. Lees bijvoorbeeld de anonieme brief die naar de ouders van Marianne werd gestuurd: Beste ouders, Laat ik als eerste mijn leedwezen betuigen met al het afschuwelijke dat u is overkomen. Ook ik heb kinderen en vind het verschrikkelijk wat met uw dochter gebeurd is. Waarom nu dit schrijven? Toen ik deze week weer de poespas in het NRC Handelsblad las omtrent de moord op uw dochter, kon ik niet anders dan mijn ‘kennis’ van deze zaak aan u te geven. Deze winter heb ik op wintersport in Oostenrijk een ambtenaar van het openbaar ministerie in Leeuwarden ontmoet. Het was best een aardige kerel, maar hij had van het OM in Leeuwarden geen hoge pet op. Na de nodige pilsjes kwam zijn frustratie dan ook tot uiting. Hij beweerde namelijk dat van die zogenaamde aanhouding van de gevluchte Irakees geen snars waar was. ‘Je denkt toch zeker niet dat zo’n crimineel zich in Turkije laat vangen’, was zijn relaas. Bovendien zouden de Turken niet zomaar instemmen met een dna-test. ‘Nee, om de mensen hier een rad voor ogen te draaien heeft men dit scenario bedacht’, zei hij. Destijds kon ik dit alles niet geloven, maar nu ik onlangs de poppenkast omtrent het onderzoek naar de dood van uw dochter las, ben ik deze meneer toch gaan geloven. Beste ouders, aan u de taak hier iets mee te doen! Laat het OM maar eens met echte bewijzen komen dat die dna-test ook echt is afgenomen en dat het dna dan ook echt van deze asielzoeker was. Ook het beperkte dna-onderzoek dat bij u in de buurt is gehouden, was volgens de ambtenaar van het OM ‘nep en louter om mensen stil te houden’. Opmerkelijk trouwens dat deze briefschrijver meent dat het de taak van de beste ouders is om hier iets mee te doen. Het zal wel een symptoom van moreel verval zijn, want het is natuurlijk gewoon de taak van het OM om hier iets mee te doen. Het OM Leeuwarden waarvan blijkbaar sommige onderdanen ook wel door hebben dat  de top crimineel is, maar daar dus niks mee doen. En als het OM er niks mee doet, dan is het de taak van het parlement om er iets mee te doen.  En als die er niets mee doen, dan is het de taak van de burgers die zij vertegenwoordigen om er wat mee te doen. Feik Mustafa Laten we ons dan nu even concenteren op dit heerschap. De engelsen hebben een treffende uitdrukking voor uw handelwijze: With Malice. Intent to commit an unlawful act or cause harm without legal justification or excuse. Iedereen die blijft spreken over “de dader” in enkelvoud, zoals u, handelt “with malice”, gebruikt een leugen om te maskeren dat de verkrachting en moord van Marianne door meer dan één dader is gepleegd. Want wat weet u over Feik Mustafa? U zult het niet aan de grote klok hangen, daarom doe ik het maar: – Hij was de onafscheidelijke vriend en landgenoot  van hoofdverdachte Ali Hassan. – Hij had Marianne 2 weken voor haar dood bedreigd in de Ringo bar met een keeldoorsnijdend gebaar. – De destijds 13 jarige Isabella Wagenaar heeft direct de politie geinformeerd dat zij van  collega-asielzoekers  van Feik en Ali had gehoord dat zij betrokken waren bij de moord op Marianne. – Hij is in het weekend van de moord door de politie gehoord, vrijgelaten en op maandag 3 mei 1999 overgeplaatst naar een ander AZC. U weet dit middels het door uw verzwegen verhoor door uw eigen coldcase team Adema en Vos, van AZC directeur Louis Uijl, die het allemaal nog eens in geuren en kleren heeft herhaald voor mij, in de veronderstelling dat ik ook iemand van datzelfde coldcase team was.  De opname van dit gesprek  is u bekend. – Hij heeft op diezelfde 3 mei 1999 Isabella Wagenaar gebeld en met de dood bedreigd met de belofte: Als jij niet stopt met praten, dan word jij ook vermoord!. – Van deze defacto schuldbekentenis annex doodsbedreiging heeft Isabella samen met haar vader op 4 mei 1999 aangifte gedaan. – Een antwoord op de vraag waarom er niets met deze aangifte is gedaan, bent u het publiek nog immer schuldig. – Hij had meerdere meisjes (op school en in de supermarkt) bedreigd met sexueel geweld. ”Nog één keer en ik zal je eens hard neuken!” Zie eerder artikel. – Hij had een medescholier met  een stoel de keel dichtgedrukt onder de uitroep: “Ik maak je dood, het maakt mij niets uit, in mijn eigen land heb ik het ook gedaan!” – Hij is verdachte geweest van een vermeende/beweerde verkrachting van zijn vriendinnetje Stephanie in dezelfde Koninginnenacht dat Marianne werd verkracht en vermoord. – De aangifte hiervan door Stephanie op 14 mei 1999 is door het Openbaar Ministerie stilletjes geseponeerd, wegen “gebrek aan bewijs”, vergezeld van de schandalige redenering dat Stephanie rekening had moeten houden met de “culturele achtergrond” van Feik Mustafa. – Het is niet bekend of  de politie aan Feik Mustafa de volgende uiterst relevante vraag heeft gesteld: Weet jij waar je maat Ali Hassan, de hoofdverdachte die wij zoeken, is gebleven? – Hij is uitgesloten als dader van de moord op de Marianne, uitsluitend op basis van het feit dat zijn DNA niet overeenkwam met het op Marianne’s lichaam gevonden sperma. – Hij is in 2000 als verblijfsvergunninghouder regulier gehuisvest in Nederland. (Bron: Ex-minister Hirsch Ballin in antwoord op kamervragen) – Hij heeft geen alibi voor het tijdstip van de moord op Marianne. Het OM nam genoegen met zijn (vermeende) bewering dat hij zich niet kan herinneren met wie hij precies op Koninginnedag in Kollum was. Deze bewering is letterlijk overgenomen uit het leugenachtige rapport van het OM “Onderzoek Ali H.” . U weet dat dit een leugen is want u weet ook dat Feik gehoord is over de beweerde verkrachting van Stephanie, tijdens welk verhoor hij zou hebben toegegeven dat het vermeende sexuele contact vrijwillig was. Feik kon zich dus wel degelijk herinneren met wie hij precies op Koninginnedag in Kollum was. Zie onderstaand bericht: Overigens blijkt uit dit bericht al dat het OM Feik Mustafa ook niet wilde vervolgen voor de vermeende verkrachting van Stephanie.  Men loog gewoon naar de krant dat zij haar aangifte had ingetrokken, na haar nogmaals gesproken te hebben. Beide beweringen zijn volledig verzonnen kolder en moesten kort daarop na protest van de vader worden gecorrigeerd: Het feit dat de jongen die Marianne met de dood had bedreigd,  dezelfde jongen was als de vermeende verkrachter van Stephanie,  is angstvallig verborgen gehouden door het OM in de berichtgeving naar de media. Evenals het feit dat deze Feik Mustafa een bewoner van het AZC was en een hechte vriend  van de “verdwenen” hoofdverdachte Ali Hassan. In de eerste, schaarse berichtgeving  werd slechts gesproken over een “minderjarige jongen uit dezelfde gemeente”. Sterker nog, om Feik Mustafa buiten verdenking te houden, heeft het OM de media toen reeds de leugen gevoerd dat deze twee feiten, de doodsbedreiging van Marianne en de door Stephanie beweerde verkrachting, door twee verschillende personen waren gepleegd. Letterlijk “een andere man”. Zie onderstaand bericht, tweede kolom, tweede en derde alinea: Dan is ook de doodsbedreiging door Feik Mustafa van Isabella stilgehouden. En dit terwijl zij de politie direct de informatie heeft gegeven dat Feik en Ali meer weten over de moord. NOTA BENE: Zij was een 13- jarige getuige die de politie hielp om de moord op te lossen. Om de dag erna door de daders te worden bedreigd!  Nog diezelfde dag wordt Feik heimelijk overgeplaatst naar een ander AZC! Hoe duidelijk wil je een criminele doofpot hebben? Alleen al het feit dat uw parket op Isabella’s aangifte van doodsbedreiging zit zonder die in behandeling te nemen, de verdachte van die aangifte buiten schot brengt,  deze feiten verzwijgt, en u na 13 jaar nog  op een onvoorstelbaar huichelige manier mooi weer staat te spelen,  is de bevestiging van uw gebrek aan integriteit. Door dit meer dan schandalige plichtsverzuim kon het gebeuren dat Isabella in september 1999 nog een keer in elkaar getrimd werd en in 2009 nogmaals werd bedreigd, ditmaal door Ali en Jano Hassan. Behalve Marianne maakt Justitie dus nog veel meer slachtoffers door de daders vrij rond te laten lopen. Het destijds 13 jarige meisje dat u de daders meteen op een presenteerblad aanreikte is nog steeds bang voor deze klootzakken omdat Justitie niets met haar informatie en aangiftes deed.  En die arme Stephanie moet volhouden dat Feik zich die nacht schuldig heeft gemaakt aan haar (geseponeerde) verkrachting om een verklaring te geven, hoe armoedig ook, voor wat ze die nacht heeft meegemaakt. Wie kan hier een woord voor bedenken dat het schandaal en de verantwoordelijken treffend beschrijft? Feik Mustafa had – het motief, – hij had de hoofdverdachte als vriend, – hij had het karakter, – hij had het plan, – hij had het plan aangekondigd, – hij had geen alibi, – hij bedreigde getuigen én – hij heeft betrokkenheid bekend. Hoe haalt iemand het in zijn bolle hoofd om dit gestoorde ongeleide projectiel uit te sluiten als verdachte? En dan ook nog “regulier als verblijfsvergunninghouder” te huisvesten onder de rest van de samenleving? Laat ik nog maar eens herhalen dat u met al deze wetenschap en de maskerade die u opvoert, een schandvlek voor de rechtsstaat bent. Met name ook omdat u weet dat er meer dan één dader in het spel is en u maar blijft spreken over “de dader”. Ik zal nu dan ook aantonen dat uw OM vanaf dag één wist dat er meerdere daders waren, namelijk Feik en Ali, dat de maskerade toen reeds is gestart en tot op de dag van vandaag,  door onder meer u, wordt volgehouden. Ter illustratie geef ik de lezers eerst een imaginair overleg in het achterkamertje van Demmink en Brouwer. “Is Feik als jongetje ernstig sexueel misbruikt? Dat wist ik niet! Is Feik de zoon van een Koerdische leider? Daar heb ik niets mee! De Baybasin zaak moet u daar los van zien!” Joris: Die Ali kunnen we wel uitsluiten door iemand op te pakken in Turkije met dezelfde naam. Ik heb daar uitstekende contacten die ik kan laten meewerken. Maar wat doen we met Feik, Harm? Harm:  Tja Joris, die moet daar zo snel mogelijk weg. Ik heb het al in gang gezet. Ik heb onze mensen ook al opdracht gegeven om te bezweren dat de daders niet in het AZC gezocht moeten worden. Ik stel voor dat we Feik ook inwisselen voor iemand anders. Joris: Maar dat moet dan wel iemand zijn die al lang weg is uit het AZC. Stel voor dat deze figuur er lucht van krijgt dat hij gezocht wordt voor een moord? Harm: Ik heb al iemand op het oog, Joris. Mohammed Akbari is al maanden weg, zit in Engeland en lijkt ook nog op Feik. Het enige probleempje is dat hij een Afghaan is en geen Irakees. Bovendien is hij een paar jaar ouder. Joris: Dat is een detail waar wel overheen gelezen wordt. We kunnen hem gewoon wat jonger maken. I like it. Regel het, Harm! Als ik jou niet had. Je staat bij me in het krijt en ik beloof je dat ik je zal belonen met een mooie positie zodra het in mijn vermogen ligt. Harm: Eh, nog een laatste vraag, Joris, hoe zorgen we ervoor dat ik hier niet mee in verband kan worden gebracht? Joris: Jij wordt president van de rechtbank Utrecht, de baan die je onlangs nog hebt geweigerd en ik laat dat per Koninklijk Besluit antidateren naar 1 mei 1999. Harm: Maar dat is precies de zaterdag dat Marianne werd gevonden. Loopt dat niet teveel in de gaten? Joris: Beste Harm, je moet nog veel leren. Het publiek gaat dit gewoon vreten. Ik word als pedofiel nog eens de hoogste man van Justitie. Het kan allemaal in dit land. Je zult het zien. Doe jij nu gewoon wat je moet doen en laat de rest aan mij over. En zo geschiedde. Even later meldden de kranten: WTF! Akbari is spoorloos sinds 3 mei 1999? Kennen we die datum al niet? Dat was toch ook de maandag dat Feik werd verwijderd uit het AZC?  Tjonge jonge, dat is toeval! Beste mevrouw Bronsvoort, legt u Nederland nu even uit hoe je als “getuige van een moord” kunt worden gezocht? En niet als dader? Legt u even uit hoe zo’n getuige midden in de nacht verzeild raakte in dat weiland om volledig onschuldig de slachting van Marianne bij te wonen, zonder er zelf bij betrokken te zijn geweest? Ik snap het namelijk niet en u heeft er tenslotte voor gestudeerd! Ik heb tot nu altijd gedacht dat als je aanwezig bent bij een moord, en daar je bek over houdt, minimaal medeplichtige dader bent.  Legt u mij uit hoe ik hier fout zit? Bovendien blijkt toch uit dit bericht dat er geen sprake was van één enkelvoudige dader, maar tenminste nog een “getuige” uit het AZC? Zou het dan ook niet kunnen dat deze getuige,  als de onafscheidelijke metgezel van de hoofdverdachte,  iets meer dan een getuige was, en Marianne de keel heeft doorgesneden? Of vlieg ik dan uit de bocht? Als u dan toch bezig bent, legt u dan ook even uit hoe het simpele feit dat het niet Feik’s sperma was, ook betekent dat hij geen “getuige van de moord” was, en Marianne niet vermoord kan hebben? Waarom werd er eigenlijk nog naar getuigen van deze lustmoord gezocht als je sowieso onschuldig bent wanneer het daderspoor niet overeenkomt met je DNA? Dat is immers de redenering die het OM hanteert. Hoe wist het OM uberhaupt dat er een getuige bij de moord aanwezig was? Van Isabella? Van Feik zelf?   Hoe kwam het OM aan dat woord “hoofdverdachte”? Dat is toch niets minder dan een Freudiaanse erkenning dat er sprake was van minimaal één mededader, die het OM dan volslagen stompzinnig als “getuige” kwalificeert? Waarom blijft het OM dan maar kletsen over “de dader”, als de eenzame, spoorloos in rook opgegane gek zonder connecties? Een soort Lee Harvey Oswald,  die Marianne in de negorij om middernacht van haar door Spencer en Wietze gejatte fiets zou hebben gesleurd? Heeft u er al eens over nagedacht waarom Marianne’s vingerafdrukken daar niet op zaten en hoe zij de volgende dag aan haar ouders ging uitleggen hoe ze aan die gejatte fiets kwam? In plaats van met een door Spencer betaalde taxi thuis te komen, zoals hij haar moeder beloofd had? Vervang in het onderstaande bericht Mohammed Akbari door Feik Mustafa en je begrijpt dat zelfs de ouders van Marianne Vaatstra in de (tweede) wisseltruc van het OM zijn getrapt. En vraag je ook af hoe de 19 jarige Mohammed Akbari, in werkelijkheid was hij veel ouder, nog op de MAVO kon zitten. Laten we het dan nu even over Ali’s naamgenoot Jano Hassan hebben en zijn nog steeds niet behandelde aangifte wegens smaad en laster  tegen mij. Ik heb reeds aan de politie Kennemerland uitgelegd dat als het OM Ali Hassan niet wil pakken, dat ik het dan gewoon zijn vriend Jano Hassan moeilijk maak.  Dat hij daar last van heeft, is wel duidelijk en wellicht ook weer het best te illustreren met een imaginair gesprek tussen een potentiële werkgever en Jano. Werkgever: Beste Jano, je bent een kundige  physiotherapeut met goede credentials. We willen je graag aannemen, maar we moeten nog een klein vlekje wegwerken. We hebben je naam ingetikt op Google en lezen  allerlei rare verhalen van ene Wim Dankbaar , die beweert dat je een goede kennis bent van de moordenaars van Marianne Vaatstra  en weet hoe het zit met die onopgeloste moord. Dat je getuigen bedreigt om dit onder de pet te houden. Hoe zit dat? Jano: Daar is allemaal niets van waar, het zijn leugens! Werkgever: Maar waarom doe je er dan niets aan? Jano: Dat doe ik wel. Ik heb aangifte wegens smaad en laster gedaan tegen die Wim Dankbaar gedaan. Werkgever: En? Wat doet het OM daarmee? Het staat nog steeds op het Internet. Jano:  Tot nu toe niets, ik vind het ook heel vervelend , het lijkt wel of het OM geen actie wil ondernemen, terwijl het wel spoedeisend is, want ik krijg alleen maar lastige vragen die ik niet overtuigend kan beantwoorden en mij hinderen in mijn maatschappelijke en sociale leven.  Daarom hoop ik dat het OM die Dankbaar snel vervolgt en in de bak stopt. Werkgever: Nou Jano, dan moeten we maar even wachten tot het bewezen is dat het smaad en laster is. Nu ik toch aan het fantaseren ben, kan ik ook wel even doorgaan met een paasborrel van het OM Leeuwarden: Henk Mous:  Allemachtig, Annettte, heb je gezien wat die Dankbaar nu weer over ons schrijft? Hij noemt ons gewoon beroepsleugenaars.  Terwijl ik nota bene de officier ben die de kwaliteit en integriteit bewaakt! Ik heb net de familie Vaatstra uitgebreid geinformeerd over de kansrijke mogelijkheden van het nieuwe DNA onderzoek, en nu komt deze klootzak dat een beetje verstieren, door mijn  goede intenties te betwijfelen? Annette: Ja Henk, maar wat kunnen we er aan doen? Ik vraag me af of zijn weblog wel een beetje gelezen wordt? Henk: Dat weet ik ook niet, maar moeten we hem niet gewoon aanpakken? Dit kunnen we toch niet accepteren? Wie zwijgt stemt toch toe? Annette: Hoe pakken we hem aan dan? Wil jij het risico lopen dat wij ons moeten verantwoorden voor alles wat hij stelt?  Kun jij een rechter regelen die hem getuigen ontzegt? Kun jij met een stalen smoel aantonen dat Jano Hassan zijn Koerdische naamgenoot uit het AZC niet kende? Voor een zaak waarvan we zelf zeggen dat we ar alles aan moeten doen? Ik weet dat je goed bent, maar kun je dat ook? Is het niet beter dat we Dankbaar gewoon negeren? De reguliere media pakken zijn verhalen toch niet op. We kunnen hem toch overklassen met de propaganda die wij uitkotsen? Denk je nu echt dat het ANP zijn verhalen gaat brengen? Je weet toch dat die alleen maar overnemen wat wij hen voeren? Henk: Ja, dat is waar,  Annette. Waar maak ik mij toch eigenlijk zorgen over? Wat ga jij morgen met Pasen doen? Eieren verstoppen voor de kids in de tuin? Mevrouw Bronsvoort, u heeft vast wel eens gehoord van biometrische gezichtsherkenning. Dat moet wel, want de Nederlandse politie maakt al jaren gebruik van deze techniek om misdadigers te identificeren of uit te sluiten. Heeft u er al eens aan gedacht om deze techniek toe te passen op de foto’s van de beide Ali’s, waarvan uw OM stelt dat het om één en dezelfde persoon gaat? Dat is nou eens een gouden tip, nietwaar? En het mooie is dat u helemaal niets hoeft te doen, want ik ga dit onderzoek voor u uitvoeren. Zonder de belastingbetaler er mee lastig te vallen. Geheel gratis! Veel goedkoper dan uw DNA onderzoek. Stuurt u me dan ook even het AZC dossier van Ali Hassan. Of zit dat samen met het dossier van Tristan van der Vlis in de map met zoekgeraakte stukken? Dan  snap ik weer niet uit welk dossier de politie zijn vingerafdrukken heeft? U kunt me in elk geval nog de onbekende groepsfoto sturen waar Ali Hassan op staat. Als uw rechercheurs die aan getuigen kunnen tonen, dan toch ook aan de rest van Nederland, zoals de opsporingsfoto van het internationale aanhoudingsbevel,  waarop  helaas zijn lengte niet is te zien? Al was het maar om de stelling van het OM te onderstrepen dat de gearresteerde man uit Istanbul dezelfde Ali is als op de groepsfoto uit dit proces verbaal: “Op de foto’s die u mij nu toont, herken ik zonder enige twijfel en honderd procent zeker de mij bekende Ali Hussein Hassan, die in 1999 op het AZC de Poelpleats te Kollum in caravan no. 59 woonde.Op de eerste foto, een groepsfoto op het Azc is Ali de meest rechtse man, gekleed In een bruin,  lederen jasje.” Is dat geen geweldig aanbod om de oplossing van de moord dichterbij te brengen? Bent u ook zo benieuwd naar het resultaat? Zou u het ook zo fijn vinden als 100% wetenschappelijk wordt bewezen dat het om twee verschillende personen gaat? U kunt dan direct achter de juiste Ali aan, waarvan ik u reeds verteld heb waar hij zit. Wat dat betreft heb ik nog een mooi aanbod voor u: Maakt u een integere rechercheur vrij. Wellicht moet dat de heer Vos zijn die zich ziek heeft gemeld omdat  hij niet meer met alle leugens om kan gaan? Dan reis ik met hem naar Noorwegen.  Betaal ik ook nog mijn eigen ticket. Dan checken we alle beweringen uit het OM rapport. Dan gaan we samen vaststellen wie nu precies de asielzoekende,  kleine,  pafferige, Irakese Ali met het Kollumer adressenboekje  was,  die in 1999 naast Gerrit Veldman in de cel zat.  We vragen zijn rechtszaak en vonnis op van 19 mei 1999. We zoeken de Noorse rechter op die hem veroordeeld heeft. We achterhalen hoe, wanneer en vanuit welk land hij naar Noorwegen kwam. Of hij uberhaupt in het Noorse asielzoekerscentrum te Lyngdal heeft gezeten. Of hij daar inderdaad zat ten tijde van de moord op Marianne. Wie de Noorse vrouw  was die  hij bedreigde met een mes. Waarom hij  reeds op 2  augustus 1999 vrijgelaten werd  en nu in Noorwegen woont. Waarom hij desondanks misdadiger genoeg was om zijn DNA op te nemen in de Noorse databank, terwijl hij zich slechts schuldig had gemaakt aan mishandeling, bedreiging en vernieling en daarvoor nog geen 3 maanden cel heeft gehad. Welke Noorse autoriteiten het Nederlandse OM nu precies hebben laten weten dat het niet om de uit Kollum ontsnapte Ali Hassan ging. Hoe dit mogelijk was zonder het de gevangenis zelf te vragen. Welke Noorse autoriteiten precies hebben vastgesteld dat zijn DNA uit de Noorse databank niet overeenkwam met het daderprofiel van de moord op Marianne Vaatstra. We gaan deze Ali interviewen en fotograferen. Is dat geen mooi aanbod? Want u wilt  toch ook de moord oplossen , de daders pakken, dan wel bewijzen dat ik er helemaal naast zit met de stelling dat Ali Hassan in Noorwegen een nieuw vrij leven mocht beginnen? Ja toch? Als u werkelijk de moord wilt oplossen, dan grijpt u zo’n kans toch met beide handen aan? Bronsvoort: “Bij zo’n ernstig misdrijf waarbij na al die jaren nog geen dader is gevonden, moeten we elke kans pakken.” In afwachting van uw reacties, maak ik intussen de tweede kamer attent op mijn open brief aan u. Ik kan mij zo voorstellen dat een volksvertegenwoordiger zoiets denkt: De mogelijkheid dat onze eigen Justitie de daders van deze gruwelijke moord op kosten van de samenleving heimelijk buiten beeld heeft gebracht, een vrijgeleide heeft gegeven, om welke reden dan ook, en diezelfde samenleving daarover al 13 jaar lang voor de mal houdt, is een gedachte  die ik nauwelijks durf vorm te geven, laat  staan hardop uit te spreken, zoals de heer Dankbaar.  Het is de wereld op zijn kop. Toch kan ik zijn voorstellen en bewijsvoering niet zomaar naast mij neerleggen. Als er ook maar iets van waar is, dan dient de onderste steen boven te komen, desnoods via een parlementaire enquete. Als het niet waar, dan dient het overtuigend de wereld uit geholpen te worden, want het kan natuurlijk niet zo zijn dat de hoogste ambtenaren van onze rechtshandhaving straffeloos en onweersproken van dergelijk verschrikkelijke feiten beschuldigd worden. Zij moeten tenslotte wel hun belangrijke werk kunnen doen zonder besmeurd te worden met smaad en laster. Met vriendelijke groet, Wim Dankbaar Marianne Vaatstra: de feiten en de bewijslast 20 november, 2012 |  Auteur: Bou Berkenbosch Dancing Paradiso te Kollum Gisteren werd bekend gemaakt dat er in de zaak Vaatstra een verdachte is aangehouden op grond van een match met zijn DNA. Op BOUblog gaf dat nogal wat drukte, want heel veel mensen denken dat de zaak nu is opgelost. Een stroom van eerste reacties, die door mij moeten worden goedgekeurd alvorens ze zichtbaar worden, kwam neer op: “Zie je nou wel! Je zat helemaal fout! Bied je excuses maar aan!” Soms gingen deze vergezeld van scheldwoorden aan mijn adres, terwijl schelden op BOUblog toch verboden is, maar in alle gevallen ging het om mensen die overtuigd waren dat de zaak Vaatstra nu eindelijk is opgelost. Niets is echter minder waar! De dader zou een koeienboer zijn die in de buurt woont en indertijd 31 jaar oud was. Hij moet Marianne ‘s nachts om half 2 zijn tegengekomen op de Keningswei, waar zij zou rijden op een gestolen fiets, op weg naar huis. Ze zou zijn afgestapt en vrijwillig met hem het weiland in zijn gelopen, waar hij haar tijdens een uit de hand gelopen vrijpartij de kleren van het lijf heeft gesneden, haar twee maal heeft verkracht, gewurgd met haar BH en haar tot slot de keel heeft doorgesneden. Deze verklaring strookt echter niet met de feiten en de verklaringen van de getuigen! Deze staan in een lang artikel van André Vergeer en Wim Dankbaar op Klokkenluider. Uit dat artikel neem ik alleen de feiten over, waarbij de tijdslijn belangrijk is. Bewijslast in de zaak Vaatstra Door Klaske Ferwerda, Wim Dankbaar en André Vergeer. Om enige lijn in het hele verhaal aan te brengen hebben wij de getuigenissen op een rijtje gezet. Alle verklaringen zijn door ons soms meer dan driedubbel gecheckt en wij hebben vergeefs geprobeerd om onze bevindingen aan te bieden aan het Openbaar Ministerie en aan het Cold-caseteam Vaatstra. De algehele conclusie moet zijn dat de verklaringen van Spencer Sletering, zijn vriend Wietze en van Stephanie van Reemst tegenover de politie niet kunnen kloppen. Uit andere verklaringen wordt de achterdocht van de bewoners van Kollummerland uit 1999 meer dan bewaarheid. En dat het OM evenmin in de waarheid geïnteresseerd is, in tegendeel zelfs. De asielzoekers Ali H. Hassan (hoofdverdachte) en Feik Mustafa zijn door het OM/Justitie in het weekend van de moord al uit het AZC Kollummerland weggesluisd waarna het grootste deel van het onderzoeksteam in 1999 het bos ingestuurd is met halve waarheden en hele leugens. Wij roepen daarom alle getuigen op die nog iets weten over die avond/nacht van 30 april op 1 mei 1999 om zich bij ons te melden om hun verklaring mee te kunnen wegen in ons onderzoek. Het moeten er volgens ons nog zeker een tiental zijn. De getuigen Feik Mustafa en Ali H. Hassan worden op de dag en de avond van Koninginnedag 30 april 1999 in Kollum herkend door verschillende getuigen. In de vroege avond (rond 18.30 uur) worden zij herkend door 2 getuigen in café ‘t Filtsje. Bij die gelegenheid was de 14-jarige Stephanie van Reemst aanwezig als het vriendinnetje van Feik Mustafa. Op dat moment wordt door 3 getuigen gezien dat de vriend van Marianne, Spencer Sletering, ruzie heeft met Feik en Ali. Tegen een van deze getuigen vertelt Spencer zelfs: “Ze gaan straks mijn vriendin pakken”. Een half uurtje later (rond 19.00 uur) wordt tenminste Feik Mustafa en een andere asielzoeker opnieuw herkend op de Voorstraat in Kollum door een van die getuigen; nu in het gezelschap van Stephanie van Reemst en haar donkere vriendin Tineke Visser. Dit is op een paar honderd meter afstand van ‘t Filtsje. De fietsen van Spencer en zijn vriend Wietze worden daarbij gesaboteerd door alle vier de ventielen te verwijderen. Dat deze fietsen dus onbruikbaar waren gemaakt wordt (deels achteraf) door 7 onafhankelijke getuigen bevestigd, waaronder de vader van Marianne en een politieagente. Rond 24.00 uur sluit een medewerkster van café ‘t Filtsje de deur voor de laatste bezoekers. Nog in het café aanwezig waren toen o.a. Marianne, Stephanie, Spencer en Wietze en de twee asielzoekers Ali en Feik. Ook zag zij een Duitser die zij later aan zou wijzen als Ludger Dill. Volgens de getuige was het nog steeds een broeierig sfeertje. Rond 00.30 uur staat Stephanie van Reemst weer bij die lekke fietsen in de Voorstraat, nu in het gezelschap van Marianne, gezien door een getuige. Hierbij merkt Marianne op dat de vier ventielen zijn verwijderd. Op dat moment rijdt de Duitser Ludger Dill voorbij in zijn auto, hij bukt zich en hij kijkt nadrukkelijk naar de beide meisjes. Twee andere getuigen zien Spencer en zijn vriend Wietze echter op precies datzelfde moment (00.30 uur) op de Trekweg aan de buitenrand van Kollum, ter hoogte van de tennisvelden: “Spencer zat te prutsen aan een fiets die om een paal hing”. Marianne was daar inderdaad niet bij aanwezig. De getuige aan de Voorstraat hoort enkele ogenblikken later (+/- 00.32 uur) een luide gil, het dichtslaan van een autoportier en het wegscheuren van een auto. Stephanie (zij was daar dus nog bij aanwezig), zou later verklaren dat zij door Feik Mustafa “ernstig was verkracht”. Haar vader verklaart in oktober 1999 “dat zij vanwege die verkrachting nog bij een fysiotherapeut loopt omdat zij op dat moment zwaar verwond was geraakt”. Rond 01.30 uur wordt Spencer weer gezien op de Voorstraat in Kollum door twee getuigen. Nu loopt hij samen met zijn vriend Wietze op het “Raboplein” en beiden lopen met een lekke fiets. Een van deze getuigen ziet dat Spencer zijn fiets over het plein schopt en uiteindelijk over/tegen een paal gooit. Daarna worden zij meegenomen door zijn moeder in een groene Citroën Saxo. Deze auto blijkt later eigendom van de vader van Spencer, Dick Sletering. De signalementen van Spencer en Wietze en die van de moeder van Spencer kloppen exact met de beschrijving door die getuige. Rond 08.30 uur die ochtend worden, door de echtgenoot van deze getuige aan de Voorstraat, die twee lekke fietsen nog waargenomen op het Raboplein. Om 13.30 uur die dag waren die fietsen weer verdwenen. Een politieagente zou later bevestigen dat die fietsen er inderdaad stonden. Rond datzelfde tijdstip (01.30 uur) worden Spencer en Wietze even later weer gezien in “De Pyramide”, een shoarmazaak in Buitenpost op enkele minuten van Kollum, waar zij o.a. een limonade bestellen. De vader van Spencer, Dick Sletering, blijkt vanaf dat moment ongeveer twee weken lang een vaste bezoeker te zijn geweest van “De Pyramide”. Toeval of niet, een van de twee getuigen die Spencer en Wietze nog had gezien op de Trekweg (om 00.30 uur) was daar in die weken bezig de zaak op te knappen. Tot een gesprek tussen hen beiden is het echter niet gekomen. Was Dick nieuwsgierig of die getuige zou praten? Spencer en Wietze zouden, onder regie van het OM, volhouden dat zij Marianne op de fiets hebben weggebracht naar “De Swadde” in Buitenpost waarna zij de laatste 8 kilometer alleen verder zou fietsen via Veenklooster naar Zwaagwesteinde. De ouders van Marianne hebben daar vanaf het begin zeer grote twijfels over omdat Marianne nooit op zo’n laat tijdstip alleen naar huis zou fietsen. Zij was bang in het donker, zeker gezien de doodsbedreiging van enkele weken daarvoor door Feik Mustafa en Ali H. Hassan bij de Ringobar in Veenklooster. Deze schermutseling met Marianne en haar vriend G.A. en de keeldoorsnijdende bedreiging door Feik is door 2 onafhankelijke getuigen bevestigd. Rond 08.30 uur die zaterdagochtend loopt een bewoonster/getuige een bebloede Ali H. Hassan, met een mes in zijn hand, tegen het lijf op het adres in de Kleine Kerkstraat 17 te Leeuwarden. Ali: “Zij hadden haar strot verder door moeten snijden..”. “Wie?”, vraagt deze getuige. Ali: “Marianne Vaatstra..”. Deze getuige herkent Ali aan de hand van zijn opsporingsfoto van het OM als Ali H. Hassan, zijn korte gedrongen gestalte, zijn zeer teruggetrokken karakter en aan zijn adressenboekje waarin adressen uit Zwaagwesteinde en omgeving Kollum staan. Ali had haar voordien nog naar een adres in Damwoude gevraagd waarbij hij haar dat boekje toonde. Rond datzelfde tijdstip (08.30 uur die zaterdagmorgen) belt een bezorgde Bauke Vaatstra, naar het adres van Spencer omdat Marianne niet thuis gekomen is. De vader van Spencer, Dick Sletering, zegt: “Ik denk wel dat Spencer thuis is want zijn fiets staat hier in de schuur met een lekke band”. Spencer springt op de fiets van zijn moeder en gaat naar het centrum van Buitenpost waar hij toevallig vriend G.A. tegenkomt. Samen zoeken zij de omgeving van “De Swadde” en ‘t Paradyske af, zoals o.a. achter de voetbalvelden, de Fierljepplaats, de weg ‘t Paradyske naar het AZC en tot aan de achterkant van de parkeerplaats van het zwembad. Een route die dus niets te maken heeft met de door Spencer officieel verklaarde route die hij zegt samen met Wietze en Marianne te hebben gevolgd “tot aan het tunneltje” zoals hij direct tegenover de ouders van Marianne verklaarde en “tot aan De Swadde” in zijn officiële verklaring tegenover de politie en de media. Onderweg worden zij gebeld door een zoekende vriendin van Marianne: “Op welke fiets reed Marianne?”. Spencer: “Dat weet ik niet, dan moet ik hem eerst zien”. Aangekomen bij de Keningswei waar Marianne zou worden gevonden, vraagt de vriendin in het bijzijn van Bauke opnieuw aan hem: “Op wat voor fiets reed Marianne? Is het deze?”. Waarop Spencer zegt: “Dat weet IK toch niet?”. Vriendin: “Waar hebben jullie Marianne voor het laatst gezien?” Spencer: “Bij het tunneltje.” Ook nu blijkt dat Spencer dus is gaan zoeken op plekken waar hij Marianne nooit zou vinden als zijn eigen verhaal klopt, en een leugen nodig heeft om zijn verhaal te ondersteunen. De moeder van Marianne vraagt aan Spencer zodra zij hem spreekt: “Hoe laat zijn jullie uit de club Paradiso weggegaan?” Spencer: “Om 24.00 uur.” “En waar was Marianne toen?” Spencer: “Die liep zo’n beetje achter ons aan”. Deze verklaring klopt niet met een andere getuige uit café ‘t Filtsje die Marianne, Spencer en Wietze rond 24.00 uur nog in haar zaak had gezien in het gezelschap van Stephanie van Reemst. En daar waren wel (opnieuw) Ali Hassan en Feik Mustafa en Ludger Dill bij aanwezig. Deze getuige weet dat zeker omdat zij de deur rond 24.00 uur nog had gesloten om geen nieuwe klanten meer toe te laten. Dit klopt ook niet met het officiële verhaal dat Spencer later op zou laten tekenen door een journalist: “Wij zijn om ongeveer 01.00 uur vertrokken uit de Paradiso. Telkens opnieuw vertelde ik hetzelfde verhaal..”. Welke reden kan Spencer dan eigenlijk nog hebben gehad om zijn tweede bezoek aan ‘t Filtsje, samen met Marianne, die avond niet te melden? Was het mogelijk de onverwachte aanwezigheid (opnieuw) van Ali en Feik? Moest hun – tweede – ontmoeting die avond dan verborgen blijven om Feik en Ali niet extra te compromitteren? Want let wel, als publiek bekend zou worden dat Feik en Ali, Marianne een paar weken eerder al met een keeldoorsnijdend gebaar hadden bedreigd met “We krijgen jou nog wel” en als publiek bekend zou worden dat Feik en Ali al eerder op die avond ruzie hadden gemaakt met Spencer: “Vanavond gaan ze mijn vriendin pakken”, dan kon de derde ontmoeting met Feik en Ali rond 24.00 uur op die Koninginnedag alleen nog maar wijzen op een serieuze confrontatie.. Stephanie van Reemst en haar familie zouden later ook al blijven volhouden dat zij al rond 23.30 uur thuis was gekomen. Dat klopt ook al niet met de getuige die haar en Marianne nog om 24.00/00.15 uur in haar zaak had gehad en met de getuige die haar samen met Marianne nog rond 00.30 uur had gezien op de Voorstraat. Het moment dat Marianne daadwerkelijk verdween. Een beveiliger van het toenmalige AZC verklaart dat hij Ali H. Hassan nog heeft uitgezwaaid op de avond van Koninginnedag rond 23.30 uur. Ali was als enige van het groepje op de fiets. Een getuige verklaart dat er een fiets werd aangetroffen op de rotonde Lauwersmeerweg – Keningswei rond het tijdstip van 01.00 en 01.30 uur. Deze fiets was de volgende ochtend verdwenen. Twee getuigen verklaren dat er een “Afghaan” hen op de fiets “als een gek” inhaalde, vanuit Veenklooster in de richting van diezelfde rotonde. Een of meer getuigen hebben verklaard dat zij twee “donkere types” hebben waargenomen in een greppel langs de Keningswei met de handen voor hun ogen. Een of meer getuigen hebben verklaard tegenover rechercheur Wiltje Bakker dat zij twee asielzoekers hadden gezien tussen Veenklooster en het AZC. De een was lang en sportief, 1.80 lang en op een sportieve fiets met gele/oranje vlammetjes. En de ander was kort, met een gezet postuur en in trainingsbroek en trainingsjasje. Deze laatste was ca. 1.60 lang en kon niet bij de trappers van zijn fiets. Een badmeester zou later een blauw en bebloed trainingsjack aantreffen bij zwembad ‘t Paradyske en aan de politie overhandigen. Hij heeft daar nooit meer iets van gehoord. Het bloed op dat jack moet toch minstens door het NFI zijn onderzocht op DNA. Dan is het minstgenomen vreemd dat daar door het OM nooit een officiële verklaring over is gegeven. Een boer zou later verklaren dat de Keningswei regelmatig werd bezocht door asielzoekers die daar langere tijd vertoefden in hun auto langs de weg. Een of meer getuigen verklaren dat de speurhonden, ingezet op die zaterdagmorgen 1 mei, werden tegengehouden en teruggeroepen bij de achterkant van het hek van het AZC en ter hoogte van een beruchte caravan van enkele Duitsers die zich met louche zaken bezighielden (o.a. drugs, porno, leren kleding, etc.). Een vrijwillig medewerker van de Brandweer zou later verklaren, dat die bewuste caravan van de Duitsers die enkele weken later in de fik vloog, niet (direct) mocht worden geblust. Een (toen) 13-jarig meisje zou maanden later verklaren dat die bewuste – uitgebrande – caravan van de Duitser Wolfgang Hebben was waar alle hoofdpersonen zoals Feik Mustafa, Ali H. Hassan, Ludger Dill en de “vrienden” van Marianne, Spencer en Wietze regelmatige bezoekers waren. Zij werd echter door de wethouder van de gemeente en door de adjunct-directeur Louis Uil op haar hart gedrukt dat die caravan NIET van Wolfgang Hebben was. Diverse andere getuigen hebben echter ook verklaard dat dit op een leugen gebaseerd is. Op zondag 2 mei 1999 wordt, door twee politieagenten uit Friesland, in de nachtelijke uren een asielzoeker, zich Ali noemende, binnengebracht in het grenshospitium Amsterdam. Twee getuigen hebben hier positief over verklaard. Ali was onverzorgd, ongewassen en had geen papieren, geen paspoort, geen geld of andere persoonlijke spullen bij zich. Signalement: kort en gedrongen en nogal in zichzelf teruggetrokken. Een getuige herkent hem aan de hand van de opsporingsfoto als Ali H. Hassan. Deze Ali is op dinsdag 4 mei al op een vliegtuig gezet met onbekende bestemming. De portier van de Ringobar in Veenklooster en een of meer andere getuigen verklaren dat Ali H. Hassan inderdaad kort en gedrongen is en betrokken was bij de bedreiging van Marianne, enkele weken voor de moord. Ook de toenmalige beveiligers van het AZC en diverse andere getuigen bevestigen dit signalement. Vreemd genoeg ontkende minister Hirsch Ballin recentelijk nog dat Ali Hassan een kort en gedrongen figuur had. Op maandag 3 mei 1999 wordt een 13-jarige getuige gebeld door Feik Mustafa “Dat zij ook zal worden vermoord als zij zou praten tegen de politie”. Deze getuige doet een dag later aangifte bij de politie van doodsbedreiging. Nadat zij maandenlang het huis nauwelijks meer uit durfde vanwege herhaaldelijke (telefonische) bedreiging, is zij op 10 september 1999 (haar eerste schooldag) alsnog aangerand door twee asielzoekers, met blijvend nekletsel tot gevolg. Haar ouders besloten vanwege deze bedreigingen hun huis te verkopen en in een andere gemeente te gaan wonen. Medio februari 2009 komt zij Ali H. Hassan en zijn neef Jano Hassan ineens tegen in Groningen. Op de Koninginnedag daarop, wordt zij door Jano Hassan gebeld of zij een afspraakje met hem wilde maken op diezelfde dag, maar dan wel na middernacht. Ook dit jaar is zij nog opnieuw bedreigd. Stephanie van Reemst zou op 14 mei 1999 pas (tegen haar zin) aangifte doen van verkrachting door Feik Mustafa in de avond/nacht van 30 april. Haar verkrachting is waar of niet waar, maar haar aangifte bevestigt wel een aantal feiten die ook weer door andere getuigen is verklaard. Zo bewijst het onomstotelijk dat Feik Mustafa op die avond/nacht van Koninginnedag in ieder geval in Kollum was, en wel degelijk in het gezelschap van Stephanie. Drie andere getuigen hebben hem die avond dan ook daadwerkelijk gezien in haar gezelschap. Maar ook in het gezelschap van Ali Hassan en van Spencer en Wietze. Tweemaal in ‘t Filtsje en nog eens opnieuw bij de fietsen van Spencer en Wietze toen deze werden gesaboteerd. Zeker is, dat het OM daar – officieel – nooit melding van heeft gedaan. En Spencer en Wietze deden dat ook al niet. Want waarom hebben zij nooit verklaard dat zij als laatste adres ‘t Filtsje aandeden? Het huis waar de fietsen van Spencer en Wietse stonden Daarnaast is de vriendin van Stephanie, de (licht) getinte Tineke Visser, ook al door twee getuigen gezien toen Feik en Ali die fietsen van Spencer en Wietze, in de aanwezigheid van Stephanie saboteerden. De familie Visser weigert tot op heden om op welke vraag dan ook nog antwoord te geven. Liever bellen zij direct de politie. Hoe ingewikkeld kan het voor hen eigenlijk helemaal zijn? Sterker, de moeder van Tineke Visser heeft op die zaterdag voor alle zekerheid een “morning afterpil” gehaald voor Stephanie maar verklaarde later tegenover intimi dat zij toch echt grote twijfels had over die verkrachting. En zij heeft op die zaterdag 1 mei ook de moeder van Stephanie nog ingelicht maar de vader van Stephanie hoorde pas op 14 mei van een politieagent dat zijn dochter “ernstig verkracht” was. Nog gisteren meldde zich bij ons een 8e getuige die Spencer en Wietze die nacht rond 01.30 uur was tegengekomen met twee lekke fietsen. Daarmee is het tenminste zeer ongeloofwaardig geworden dat Spencer en Wietze Marianne uberhaupt nog hebben begeleid op hun fiets richting De Swadde in Buitenpost. En, als Marianne NIET door hen is begeleid naar Buitenpost blijft de enige optie dat zij dus rond 00.30 uur nog in Kollum was. Snapt u die consequentie in samenhang met de leugens van Stephanie? Het pleintje waar Spencer en Wietze werden opgehaald rond 1:30 uur En, zoals Stephanie op basis van haar aangifte nooit meer kan ontkennen dat zij die avond/nacht in het gezelschap was van Feik, zo kan ook Spencer nooit meer ontkennen dat hij rond 24.00 uur in het gezelschap was van Marianne. De vraag blijft dan of hij toen nog in Paradiso was of, zoals anderen verklaren, in ‘t Filtsje. In het gezelschap van de hoofdverdachten van de moord. En dan doen die lekke banden hem alsnog de das om. ACHT getuigen die ervan weten dat hij twee lekke banden had.. Twee beveiligers van het toenmalige AZC verklaren dat Feik Mustafa inderdaad op 3 mei al is overgeplaatst naar het AZC Musselkanaal; een centrum voor asielzoekers met onaangepast gedrag (AMOG). Bij navraag kregen zij van Louis Uil te horen “Omdat hij zijn leven hier niet meer zeker is”. De adjunct-directeur zelf van het toenmalige AZC bevestigt dit ook nog eens in een recent telefoongesprek tegenover Wim Dankbaar maar in “zijn beleving” was dat naar Drachten. Wel gaf hij toe dat Feik toen al enkele dagen (het weekend van de moord!) was verhoord op het bureau Buitenpost en dat de “Driehoek” daartoe had besloten omdat zij dat er niet bij konden hebben vanwege de moord op Marianne. Van een aangifte wegens verkrachting van Stephanie van Reemst tegen Feik Mustafa was toen echter aantoonbaar nog geen sprake. De aanhouding van Feik kan dan alleen nog maar worden uitgelegd als verdachte van de moord. Tal van getuigen hadden hem al dat weekend getipt vanwege de bedreiging van Marianne, enkele weken voor de moord. Van Feik is op dat moment wel – voor alle zekerheid – DNA afgenomen i.v.m. de moord op Marianne. In een anonieme verklaring uit 2006 wordt gemeld dat er op 3 mei 1999 een asielzoeker in het diepste geheim was binnengebracht in het AZC Musselkanaal. De twee speciaal aangewezen beveiligers kregen een strikte zwijgplicht opgelegd en de asielzoeker mocht onder geen beding contact hebben met zijn medebewoners. Verklaard werd dat deze asielzoeker enkele dagen later is afgevoerd door de vreemdelingendienst en het land was uitgezet wegens verkrachting en de moord op verschillende vrouwen in eigen land. Op 3 mei 1999 doet de moeder van een vriendin van Stephanie (Tineke Visser), anoniem aangifte tegen Feik Mustafa van verkrachting van een 14-jarig meisje (Stephanie dus). Twee weken later krijgt de vader van Stephanie van Reemst de schrik van zijn leven als hij op het bureau voor het eerst hoort van de vermeende verkrachting van Stephanie. De aangifte wordt, ondanks interventie van advocaat Hans Anker, geseponeerd. Ook de artikel 12-procedure voor het Gerechtshof te Leeuwarden loopt uit op een fiasco wegens gebrek aan bewijs. Exact een jaar later, in mei 2000, krijgt Feik Mustafa alsnog de A-status van onze Nationalisatie- en Immigratiedienst en wordt hij ergens in Nederland regulier gehuisvest omdat hij van alle blaam is gezuiverd. Medio 1999 ontmoeten twee Nederlandse getuigen ene “teruggetrokken” Ali in Noorwegen. Hij voldoet aan het signalement van kort en vadsig van de hoofdverdachte in de moordzaak op Marianne en wordt herkend uit de opsporingsfoto van het OM. Uit zijn dagvaarding of vonnis blijkt dat deze man omstreeks 4 of 5 mei 1999 in Noorwegen was aangekomen en dat hij in het bezit was van een adressenboekje met adressen uit Friesland, w.o. Zwaagwesteinde en Kollum. Na enkele weken is deze Ali verdwenen en de eerste getuige neemt op 9 augustus contact op met Dominique Weesie van De Telegraaf. Ondanks een toezegging van het grote belang van deze getuigenis wordt hij niet teruggebeld door Weesie. Na een week belt de getuige opnieuw waarop Weesie verklaart dat DIE Ali al door de recherche was uitgesloten op grond van zijn DNA. Dit berust op een leugenachtige verklaring van Weesie (of van het OM) omdat het OM pas in oktober 1999 een verdachte Ali in Turkije aan had laten houden en “uitgesloten” zou hebben op zijn DNA. Het OM gaat er van uit dat de “gemiddelde Nederlander” te dom is om hun bedrog te doorzien.. Uit diverse gesprekken tussen het cold-caseteam van de Vaatstra-zaak en enkele van “onze” getuigen blijkt dat het Nederlandse onderzoeksteam in oktober 1999 in Turkije zeer sterk is tegengewerkt – en zelfs ernstig bedreigd is – door de Turkse autoriteiten. Hieruit wordt ook onomstotelijk duidelijk dat het “Team” zelfs niet eens zelf het wangslijm heeft afgenomen van de zgn. Turkse Ali Hassan in Istanbul en blijkbaar maar wat in handen geduwd heeft gekregen zodat de uitsluiting op grond van zijn DNA al op een aperte leugen gebaseerd was. In een tweetal uitzendingen van SBS 6 uit 1999 wordt deze Turkse Ali geïnterviewd en ook daaruit blijkt opnieuw dat deze persoon niet de gezochte hoofdverdachte is van de moord op Marianne Vaatstra. Dit wordt nog eens extra ondersteund door de verklaringen van een groot aantal getuigen die bij herhaling protest hebben aangetekend tegen die zgn. Turkse Ali. Hij werd niet alleen niet herkend in (het AZC van) Kollum maar hij had bovendien een lengte van omstreeks 1.90 m. De hoofdverdachte van de moord was echter slechts 1.60 m. lang zoals door ALLE getuigen is verklaard en door het OM in 1999 ook is verklaard in een interview tegenover De Telegraaf. Bovendien heeft de Turkse Ali toegegeven dat hij eigenlijk alleen naar Nederland was gekomen vanwege een levensbedreigende hartkwaal waar hij ook subiet aan is geopereerd. Dit kan nooit worden verward met een altijd sportende Ali Hassan. Hij deed volgens zijn begeleiders niet alleen aan voetbal maar ook aan volleybal en leende regelmatig fitness-apparatuur. In een interview tegenover Omrop Fryslan moet officier van justitie mr. Roelof de Graaf inderdaad ook toegeven dat hij DIE Turkse Ali allang niet meer verdacht voordat het team afreisde naar Istanbul. Sterker nog, in 2002 zijn er opnieuw vingersporen van deze Turkse Ali opgevraagd van de Turkse politie. Uitsluiting op grond van zijn DNA werd dus op dat moment in 2002 niet eens meer vertrouwd. Let wel, de uit Turkije opgestuurde vingersporen van Ali konden uiteraard eveneens zijn ingestoken door de Turkse overheid. Denk even na bij opgestuurde vingerafdrukken. Uit de medio 1999 en later door het OM gepresenteerde daderprofielen en de zogenaamde internationaal gesignaleerde asielzoekers is het ons meer dan duidelijk geworden dat de vroegtijdig verwijderde Feik Mustafa en Ali H. Hassan vervangen moesten worden door volkomen onschuldige barbertjes. Ali H. Hassan werd vervangen door TWEE onschuldige Ali’s in Turkije en Feik Mustafa werd al snel vervangen door de volkomen onschuldige Mohammed Akbari die zelfs al weken voor de moord was vertrokken uit Kollum. De Turkse Ali Hassan en Mohammed Akbari zijn bij herhaling onschuldig opgepakt en dagenlang vastgezet in Istanbul en Londen in afwachting van hun DNA-onderzoek en een nieuw getuigenverhoor. Maar ook alle respectievelijke ministers en staatssecretarissen zijn in de afgelopen jaren gedwongen geweest om op instigatie van het OM van Harm Brouwer aperte leugens op te hangen tegenover de vragenstellers in de Tweede Kamer. O.a. Benk Korthals, Piet Hein Donner, Albayrak, Hirsch Ballin en nu dus ook Fred Teeven, hebben zich al met droge ogen voor dat karretje laten spannen: Benk Korthals: “Korthals volhardde in zijn standpunt dat de officier van justitie (mr. De Graaf) in een documentaire van Omrop Fryslan ‘onjuiste en onvolledige’ uitspraken deed over de aanhouding van de Irakese asielzoeker Ali Hassan. Volgens hem was de asielzoeker wel degelijk verdachte, zo onderstreepte hij gisteren in een debat met de Kamer”. Mr. Roelof de Graaf, toenmalig zaaksofficier had tegenover Omrop Fryslan in niet mis te verstane bewoordingen bekend dat de Turkse Ali helemaal niet meer verdacht was omdat hij niet in Friesland was tijdens de moord. Desondanks wordt die Turkse Ali nog vandaag door OvJ mr. Henk “De Hakkelaar” Mous gezien als de toenmalige hoofdverdachte. Alleen heel Kollum is het daar niet met hem eens.. Piet Hein Donner: “Procureur-generaal Harm Brouwer (toenmalig zaaks/hoofdofficier in Leeuwarden) krijgt geen standje van minister Piet Hein Donner van justitie vanwege uitspraken over de Vaatstra-zaak. Volgens de bewindsman heeft Brouwer in een interview de familie van de vermoorde Marianne niet willen kwetsen”. Hilbrand Nawijn had hem dat namelijk verweten in Kamervragen over Harm Brouwer, de toenmalige hoofdofficier van justitie in Leeuwarden. Brouwer ontkent toen verantwoordelijk te zijn geweest maar uit diverse krantenartikelen blijkt dat hij wel degelijk nog in functie was ten tijde van de moord op Marianne. Albayrak: De informatie uit de anonieme brief betreft de vermeende gang van zaken met betrekking tot een bewoner van het AZC te Kollum ten tijde van de moord. Het betreft informatie die bij het Openbaar Ministerie indertijd niet bekend was. De Hoofdofficier van Justitie te Leeuwarden heeft de politie gevraagd na te gaan of deze informatie juist is. Op 6 september heeft het Openbaar Ministerie gemeld dat uit de onderzoek van de politie is gebleken dat de beweringen in de anonieme brief niet juist zijn. Het AZC Kollumerland is na de moord op Marianne Vaatstra direct opgenomen in het buurtonderzoek dat enige weken heeft geduurd. Het rechercheteam heeft met inwoners van het AZC gesproken en er is onder andere aan de hand van folders/vragenlijsten in verschillende talen gevraagd om informatie en getuigen. Het COA heeft mij meegedeeld dat er op 3 mei 1999 geen asielzoeker is overgeplaatst van AZC Kollumerland naar AZC Musselkanaal. Volgens de informatie van het COA is er medio mei 1999 een asielzoeker overgeplaatst van AZC Kollumerland naar AZC Musselkanaal. Deze persoon heeft tot medio juni 1999 in de AMOG locatie gewoond en is tot begin november opgevangen in een andere AZC in Nederland. Het OM heeft mij bericht dat van deze persoon DNA is afgenomen en dat zijn DNA niet overeen bleek te komen met het DNA-profiel van de dader. Dat Albayrak hierover op een ongelooflijke manier heeft gelogen tegenover de Kamer blijkt wel uit alle getuigenverklaringen van de beveiligers van het AZC, van een lid van de Rotary uit Dokkum (gehoord uit de mond van burgemeester Visser zelf), van de adjunct-directeur van het toenmalige AZC (Louis Uil), van een anonieme verklaring vanuit AZC Musselkanaal en een verklaring van beveiligers van het grenshospitium Amsterdam. Ook de vroegtijdige aanhouding van Feik Mustafa, voordat er uberhaupt aangifte tegen hem was gedaan ter zake van verkrachting, maakt Albayrak meer dan ongeloofwaardig. Hirsch Ballin: “In 2007 heeft de politie Fryslan onderzoek verricht naar aanleiding van een anonieme brief waarin werd vermeld dat er op 3 mei 1999 een bewoner van het azc in Kollum heimelijk uit het land zou zijn verwijderd. Het onderzoek heeft uitgewezen dat dit niet het geval was”. De persoon F.M. is op 27 mei 1999 overgeplaatst vanuit het azc in Kollum naar het azc in Drachten. De overplaatsing van F.M. had geen relatie met de moord op Marianne Vaatstra. F.M. werd verdacht van een zedenmisdrijf (zie ook het antwoord op vraag 4). Gelet op de gespannen situatie rondom het azc in Kollum werd besloten om F.M. over te plaatsen naar het azc te Drachten. Van daaruit is F.M. op 2 juni 1999 overgeplaatst naar het azc Alphen aan den Rijn. Als verblijfsvergunninghouder is hij, in mei 2000, vervolgens regulier gehuisvest. “Er is een getuige die stelt F.M. op 30 april overdag gezien te hebben in het gezelschap van een onbekende andere man. Het signalement van deze man luidde klein en gezet. De getuige herkende vervolgens de onbekende man van een opsporingsfoto als zijnde A.H. A.H. is echter in het geheel niet klein en gezet”. Dat ook minister Hirsch Ballin moest liegen van het OM van Harm Brouwer wordt duidelijk in dit artikel. “De hoofdverdachte heeft een klein, gedrongen postuur”. Maar dit wordt ook nog eens bevestigd door ALLE betrokken getuigen in Kollum en omgeving: “Ali was gewoon een kort, vadsig mannetje.” Fred Teeven, in zijn brief aan Maaike Terpstra, de moeder van Marianne, die hij bij herhaling had beloofd om de zaak op te pakken bij een nieuwe regering als Hirsch Ballin van zijn laatste benen verlost was. Laatstelijk beloofde hij haar dat nog persoonlijk bij een landelijke bijeenkomst over zinloos geweld en in een rechtstreeks telefoongesprek waar wij getuige van waren. Dit was echter zijn antwoord aan Maaike: “Ik heb me de afgelopen weken persoonlijk in de zaak verdiept. Ik heb daarbij gekeken of ik aanwijzingen vond voor zaken die aanleiding zouden geven voor gebrek aan vertrouwen in het onderzoek dat het Openbaar Ministerie tot op heden heeft gedaan”. Ik heb die aanwijzingen niet gevonden. (….) “Zolang er aanknopingspunten bestaan voor onderzoek, zal worden doorgezocht. Ik kan alleen de hoop uitspreken dat het onderzoek uiteindelijk tot resultaat zal leiden.” (….) “Tenslotte benadruk ik dat wanneer bij u of anderen informatie voorhanden is over deze zaak die nog niet in het bezit is van de politie of het Openbaar Ministerie, u die ter beschikking van het OM kunt stellen. Iedere nieuwe informatie of aanwijzing is welkom. U kunt in dat geval contact opnemen met de hoofdofficier van Justitie te Leeuwarden, mw. mr. A. Bronsvoort.” Hierbij willen wij graag verwijzen naar de herhaalde, vergeefse pogingen van Wim Dankbaar om in contact en/of in gesprek te komen met het cold-caseteam Vaatstra en/of zijn pogingen om een belangrijke tip door te geven aan het OM te Leeuwarden. De Kerstborrel bleek daar echter veel belangrijker. Klaske Ferwerda, Wim Dankbaar en André Vergeer. ———————————————————– Hoe we tussen al deze feiten nog een koeienboer moeten frommelen die Marianne om half 2 ‘s nachts zou zijn tegengekomen op een gestolen fiets op de Keningswei, is mij een volslagen raadsel! Hoe hij haar twee maal heeft kunnen verkrachten, zonder het gras te vertrappen, begrijp ik ook niet. Uit de ongeschonden staat waarin haar lichaam werd aangetroffen, blijkt dat Marianne zich zelfs niet heeft verzet! Ze had alleen twee kleine prikjes in haar been en haar hals was doorgesneden, maar dat alles verliep heel netjes, zonder een druppel bloed! Volgens PR de Vries is de zaak nu opgelost, maar van dat geknoei met DNA door het NFI hebben we de buik reeds vol sinds Ernest Louwes werd veroordeeld voor de moord op de weduwe Wittenberg in de Deventer moordzaak! Rest mij nog slechts om de hele familie Steringa, en vooral vader Jasper, heel veel sterkte toe te wensen in deze barre en bizarre tijden! Daarbij ook nog altijd veel sterkte gewenst aan de familie Vaatstra, vooral aan moeder Maaike die het spel al jaren doorziet, maar er machteloos tegenover staat! Ook voor haar zal deze “oplossing” van de PR van het OM weer een klap zijn, maar ze weet ook: zo gaat dat al sinds de dood van Marianne! Deze lustmoord moet verdwijnen in de doofpot, dus een koeienboer kan er ook nog wel bij…